Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
AuteursrechtvrijStem: Een meysken had een bootsman lief.'T Zijn stercke beenen, sprack Nicaes,
Die weelden kunnen draghen.
De swackheyd vanden mensch, helaes!
Werd saligh door de plaghen.
De plaghen die men willigh lijdt,
Dus schickt mijn lieve schapen!
Dat ghy 't geduld, in dese strijd,
Alleen neemt tot een wapen.
't Is toch niet dan verdiende schuld.
De wreedheyd der Wandalen
Tuyght, dat de kerf-stock is vervult:
't Is reen dat wy betalen.
Ick ben uw' Harder: doen als ick
| |
[pagina 1182]
| |
U voorga met exempel.
Kom gaen wy wachten Goods beschick.
In sijn verheven Tempel.
De burgers gingen op sijn woord
Ten Tempel, daer sy bleven
Verwachten de bebloede moord,
Van haer bedurven leden.
Nicasius, met kromme knien,
En met gehouwen handen,
Was d'eersten die hem gaf te sien
Aen 't leger der vyanden.
En riep: O mannen dorst ghy bloed?
Het mijn is voor uw' wapen:
Wanneer ghy slechts geen leed en doet,
Aen dese lieve schapen.
En hier mee t'aerde neer geswicht,
Verwachte, door den deghen
Des vyands, het verlanghde licht
Van d'Hemels-rijcksche seghen.
Mijn ziel, songh hy, kleeft aende vloer.
Ja riep noch, na 't vermoorden,Ga naar margenoot+
Terwijl sijn geest na boven voer;
Zielt my weer, naer uw' woorden.
Eutropia sijn suster, die
Den booswight had doen sparen:
Riep IESUS! wat is 't dat ick sie?
'k En kan my niet bedaren.
Bebloeden beul! heeft u gesight
Hem aen mijn jeughd verlopen:
Zoo sal ick uw' bedurve licht,
De sonde doen bekopen.
En hier mee den onreynen guyt,
Kloeckmoedigh in gevlogen;
Trock hem het siende leven uyt
Sijn twee misbruyckte ooghen.
En sprack, Tyran! spaert tot wellust
Voort aen meer Christen vrouwen.
| |
[pagina 1183]
| |
Zeynd my nu vry na d'hooghste rust:
Maer d'eer sal ick behouwen.
O Priester Goods! o stercke Maeght!
D'ellende maeckt ons klaghtigh.
Maer nu gh'op 't hoofd twee kroonen draeght;
Zoo weest ons nu ghedachtigh.
|