Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 1152]
| |
Uw' aengeaemste schatten
Van rijckdom en geloof.
Die u 't geboeft ontvatten
Zal komen, tot een roof.
Voor my; 'k en sal verlopen
Haer tooren nimmermeer.
Want heb van hen te hopen
De alderhooghste eer.
De kroon van martelijen,
Zegg' ick, dat diere pand:
Daer mee mijn ziel verblijen
Zal haer bebloede hand.
Dus sprack met ware woorden
Den salighen Walfrijd:
Door Goddelijcke oorde,
Een wijle voor den tijd
Dat vande Noordsche Deenen,
Oost Vriesland wierd berooft.
En God hem dee verleenen,
Den Rosen-hoed op 't hoofd.
Daer seylde niet een tuttel,
Aen sijn voorsproken woord.
Den Noordman naer een luttel
Quam Groeningen aen boord.
Hy brande Sinte Marten,
Tot aende diepste grond:
Hy roofde, deylde, parte,
Al wat hy waerdigs vond.
Walfridus daer en tusschen
Verwachte, in sijn huys,
De hand, die hem sou blussen
Den dorst van 't lieve kruys.
Men vond hem (na sy segghen)
Ter aerden in 't gebed;
Ter aerden in 't gebed;
Bereyd om neer te legghen
Het hoofd voor Christus wet.
Man Goods! ter goeder uren,
| |
[pagina 1153]
| |
De prijs is u bereyd.
Maer moet voor heen besuren
Noch veelderhande leyd.
Op dat ghy mooght ontfanghen
Te heerelijcker kroon;
Ja boven u verlanghen,
Met u noch uwen zoon.
't Gheschiede meer noch minder.
Men nam hen 't leven: Maer
De zielen vry van hinder
Ten Hemel vlogen; daer
Sy voor de Vriesen bidden;
Dat Godt van 't goede saed
Een weynigh noch in 't midden,
Van 't onkruyd blijven laet.
Och: Amen! God wil 't geven
Ons in den tijd des noods.
Want waer ons niet gebleven
Wat saeds; o vrinden Goods!
Wy waren nu gekomen
By na, in sulcken staet,
Als Gomor en Sodome,
Wel eer door haer misdaed.
Blijft ons met uw' gebeden
Noch stijven meer en meer.
Op dat wy niet en treden
Van d'eerste Christen leer,
Die Will'boord ons quam melden:
Een man soo wijs, soo goed;
En daer ghy onder stelde,
Het seghel van u bloed.
|
|