Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 1124]
| |
 | |
[pagina 1125]
| |
KAth'rijn!
O parel van Alexandrijen.
Die sal te recht hem niet verblijen,
Tot Godes gory,
In uw' victory?
Victory, die u heden,
Door onbevleckte eden,
End' hoogh geleerde sinnen,
Den Hemel heeft doen winnen.
Des singen wy hier weder,
Tot 's Hemels glory:
De Maeghd was teder:
God gaf de victory.
Caesar!
Caesar! 't is tegens alle reden:
Dat ghy de Christelijcke leden,
Voor d'eer van Goden,
Zoo stom, zoo snode,
| |
[pagina 1126]
| |
Dus vildt, en braedt, O schennis!
Bekeerdt; en komt tot kennis,
Nu gh'uw' Philosophie
Oock Christum siet belijen.
Des singhen wy, Ec.
Wee my!
Is dan het beste puyck verloren,
Tot vijftigh toe, van mijn Doctoren?
Die een' Cath'rijne
Heeft doen verdwijnen.
Sa! bintse hand' en voeten.
En laetse daer voor boeten
In d'alderdiepste Kercker.
Maer God was haer verstercker.
Des singhen wy, Ec.
Mijn Heer!
Mijn Heer mijn God is mijn verstercker.
Diep d'eerbaer Maget inde Kercker.
O Keyserinne!
Dit's niet dan minne.
Het goud moet zijn geslaghen;
Het greyn de voer verdraghen;
En 't purper kan niet gloeyen,
Voor datmen 't heeft doen broeyen.
Des singhen wy, Ec.
God lof!
Die door sijn wind, de scharpe taetsen
Van 't stale rad heeft doen verplaetsen.
En door mee waerde
My tot den swaerde
Geschickt van martelije.
O Maegd wilt u verblijen,
Aen d'Hemelrijcksche dansen,
Met twee soo diere kransen.
Des singhen wy, Ec.
O dood!
O diere dood in Godes ooghen.
| |
[pagina 1127]
| |
Des hy sijn Maeghd heeft opgetoghen
Tot d'hooghste stede:
Terwijl haer leden
Op Sinais wilde kusten,
Gestelt zijn om te rusten,
Door Serafijnsche handen:
Tot heyl van d'aerdsche landen.
Des singhen wy, Ec.
|
|
