Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 1114]
| |
[pagina 1115]
| |
SInte Clemens die op heen werd ghevyerd,
Na Simon Petrus, den derden Paus van Romen;
Wierd van Trajanus als ballingh gestierd,
Verr' over zee. En wanneer hy was gekomen,
Vond hy daer een groot getal
Van ver-bannen Christen,
Diemen daer uyt bitt're gal
't Leven dee verquisten;
Door bevel// wreed en fel,
Daer mee d'arme slaven
In 't geberght// staegh geverght
Marmer werd te graven.
Mijn alderliefste in Christo! sprack hy,
Gode zy lof! ende ghy luy wel gevonden.
Och! wat ghenade, wat liefde beurt my.
Dat ick onwaerdigh tot u luy ben gesonden?
Om met u in 't rijcke loon
Mee te moghen deylen
| |
[pagina 1116]
| |
Vande roo geroosde kroon,
Van de hooghste heylen.
Och! de nood// is te groot,
Clemens, sancte Pater!
Onse borst// scheurt van dorst,
Door gebreck van water.
Komt laet ons kloppen eendrachtelijck aen
D'Hemelsche poorten van Christus onsen Vader:
Dat hy bewoghen door 't bloedigh getraen,
Hier in 't gebergt wil openen een ader,
Die uyt d'ongemete schat
Van sijn gunst ontsprongen,
Wederom een weynigh nat
Uw' verdrooghde longen.
IESU, Heer// wiens begeer
Altijd was 't ontfarmen,
Hoordt en let// op 't gebed
Huyden vanden armen.
Clemens en hadde voor 't lieve Gemeen
Vande gevangen noch nauwelijck gebeden;
Als daer op 't hooghste des berrighs verscheen
Een al te suyv'ren Lam van wol en leden.
't Welck hem onder van sijn voet
(Och! wat nieuwer dingen!)
Een Fonteyn van water soet,
Uut de roots de springen.
Een weldaed// 't welck gebaet'
Niet alleen den vromen:
Maer tot roof// 't ongeloof
Christo heeft genomen.
D'oppersten Priester van harten verblijd,
Over soo grooten genade, danckte Gode.
Maer dit gaf oorsaeck van vordere strijd,
Die den eerwaerdigh Harder dede dooden.
't Oude hoofd, 't welck 't sijnder eeuw
Grijser was en blancker
Als de versch gevalle sneeu,
| |
[pagina 1117]
| |
Caesar met een Ancker
Inde zee// worpen dee,
Wel tot groot ellende
Van de geen// die de reen
Sijnder waerde kenden.
IESU genade! bewaerd hem, o Heer!
Riep de Gemeente, vergaderd op de stranden.
Daer op den Harder hen antwoorde weer:
IESU! mijn geest die beveel ick in uw' handen.
Dit was 't leste: End' daer mee
De'en de boose scharen
Vallen inde diepe zee,
Zincken in de baren,
't Leven van, d'eelsten man,
En van d'eelste gaven.
Maer den Heer// dee hem d'eer,
Van te doen begraven.
't Was een soo dierbaren Marmeren graf
Daer mee de grootste, de beste, hem de roede
Van soo verdroncke verbitterde straf,
Hier op der aerden door d'Engelen vergoede.
End' op dat de wond're stee
Van sijn graf sou blijcken,
Wou Godt dat de diepe zee
Zou te rugge wijcken.
Daer men sien// daer men bien
Eer sou aende leden,
Die ons met// haer gebed
Christus na doen treden.
|
|
