Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE HUBRECHT, Bisschop tot Luyck.
III. November.

Stem: Sonate m'un balletto. pag. 850.

HUbertus t'eenen daghe,
Als een wel geboren held,
Gereden om te jaghen,
Met sijn honden over 't veld:
Zagh in het houdt verwardt
Een al te schoonen Hart:
En hy daer na ghespoort,
Riep: mijn bracken! hey, ga voort.

Sy liepen snel en wacker,
Met een ongepijnde mild;
Door d'onbesaeyden acker,
Naer het opgejaeghde wild:
Tot in het diepste woud.
Maer wat? niet een soo stout,
Die d'uytgesteke borst
Van het Hert genaken dorst.

De honden bleven legghen
Inde struycken: End' Hubert:
Wel wat is dit te segghen?
Noyt en sagh ick Hind of Hert
Van een soo stouten aerd;
Zoo koen, soo onvervaert,
Dieaen de jacht Goddin
Doe voleynden mijn begin.

[p. 1027]

 

Sa! weerom aen mijn winden!

 

Sa! weer aen met al den hoop.

 

Maer wie heeft u doen binden?

 

Wat verbied uw' snelle loop?

 

Is 't Acteon, of Pan,

 

Is 't spoock, van wijf of man!

 

Oft' sou my Circes hier

 

Wel verschijnen in dit dier?

 

 

 

Flucks! weerom door de doornen.

 

Ach onsaligh! wat geblicks

 

Zie'k tusschen bey de hoornen

 

Daer, als van een Crucifix?

 

Spiljoenen! g'hebt gelijck.

 

't Is reen oock, dat ick wijck.

 

Den Hemel doe voort-aen

 

My de jacht maer wel vergaen.

 

 

 

End' hier mee vanden paerde

 

Met bereyde moed geschreen;

 

Geboghen plat ter aerde,

 

Die hem aensprack, aengebeen.

 

Riep: Heer! wie, hoe, en wat

 

Bistu, en wilstu dat

 

Ick doe? wilt maer gebien,

 

End' uw' wil die sal geschien.

 

 

 

En 't Crucifix daer teghen,

 

Met een duydelijck bericht:

 

Gaet haelt den Christen seghen

 

By Lambertum van Maestricht,

 

Mijn wel ghetrouwen knecht;

 

Die u de rechte weght

 

Des waerheyds wijsen aen

 

Zal, om na mijn Rijck te gaen.

 

 

 

't En was voor geenen doven,

 

Neen't voorwaer, gesonghen; want

 

(Daer wy den Heer afloven)

 

D'eelsten Jagher kreegh te pand

 

Des salicheyds den Doop.

[p. 1028]

 

En korts daer na ter loop

 

Lambertus ope stee,

 

Met des Heeren hooghste vree.

 

 

 

't Bosscage van Ardenne

 

Viel 't eerwaerdigh Rif te beur,

 

Daer noch de jaght erkennen

 

Komt des Hemels hooge keur:

 

Tot voordeel vande kroon

 

Ontfaen van haer Patroon,

 

Die met sijn gave Lijck

 

Wel betuyght sijn Hemelrijck.

 

 

 

Heer laet te geenen tijden,

 

Door Hubertus lief gebed,

 

Het jaghen ons gedijden

 

Tot misquaem of tot belet.

 

Maer eer dat ziel en lijf

 

Daer door behouden blijf:

 

En dat ons' aerdsche vangh,

 

Na een hooger jaght verlangh.

 

 

 

Voor al dat ons geen honden

 

En verbijten immermeer,

 

Van dieren, of van sonden;

 

Daer wy immers alsoo seer

 

Met recht voor sijn bevreest.

 

O sonde! snoode beest!

 

Blijft van my; want uw' tand

 

Zonder eynde dolt en brand.