Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 1020]
| |
 | |
[pagina 1021]
| |
VErkozen zielen! die van hier
Gescheyden, in het suyver-vyer,
Door Goods bevel, betalen moet
't Bestant van uw' gebleven boet:
Vertroost u he'en//met goede re'en,
In d'offeranden en gebe'en;
Daer med' al om de caritaet
Der Kerkcken Goods u komt te baet.
Ontfarmt u ons, ontfarmt u ons!Ga naar margenoot+
Met onderstand des hands en monds,
Te minsten ghy ons naeste bloed!
Besitters van ons' aerdsche goed.
Des Heeren hand heeft ons geraeckt,
De solfer brandt, de swavel blaeckt;
Tot dat door een soo sware pijn,
Het achter-stal betaelt sal zijn.
Helpt ons met Iudas MachabeeGa naar margenoot+
Verkrijghen de gewenschte vree:
Daer ons na dorst in dese gloed,
Gelijck een Hert na 't water doet.
Verkoelt ons met een milde hand,
Met bidden en met offerand:
Op dat wy eens verlost van hier,
Behouwen werden, als door vyer.Ga naar margenoot+
Wy zijn bevrijdt van 't Noorden wel.Ga naar margenoot+
En zijn ontgaen de diepe hel;
Maer soo dat inde suyde kust,
Ons noch wat mangelt aen de rust.
Dit hebben wy in 't leven niet
Voldaen, wel tot ons groot verdriet!
Des nu de schult met scherper smert,
In dese eeuw gequeten wert.
Och Ian Calvijn! Wat bankeroetGa naar margenoot+
Is't dat ghy aen de zielen doet?
Terwijl g'hen met uw' leer belet
De vrucht van't levendigh gebed.
Was't niet genoegh met nieuwe Sect,
| |
[pagina 1022]
| |
De Kerck geschend, en God begeckt,
De deughd versteken van haer loon,
Den Hemel vande rijckste kroon?
Den grooten van het enghe pad,
De kleynen van het Doopsel bad;
't En waer dat ghy den dooden mee
Benomen had de soete vree!
Maer dit 's des duyvels arge-list;
Ach! Reformeerder, dat ghy 't wist!
Het graemt hem dat daer yemand yet
Van Christus lijden noch gheniet.
Dit is sijn hoop, dit is sijn wensch,
Dat daer noch dood' noch levend mensch,
Noch kleyn, noch groot, noch man, noch wijf,
En sy daer Christus aen beklijf.
Hy wil het Nazareensche kruys,
Vernielen tot het minste gruys:
En die hier inn' hem best bedient,
Erkend hy voor sijn besten vriendt.
Maar ick wil dese vriendschap niet:
O IESU Heer! ghy kendt, en siet
Het hart van uw' verbonden knecht:
Bewaert in my 't geloof oprecht.
Mids desen stort ick mijn gebeen
Op huyden, voor den overleen.
Haer zielen koelt, haer kolen blust;
En geeft hen d'ongemete lust.
|
|
