Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 974]
| |
VErblijd u Eyland vander Goes!
Verblijd u wel met goede reden;
Die ons een vyand vanden Droes,
Zoo groot gaaft uyt uw' kleyne steden.
'k Segh Gasper Baers, die sulcke roven
Ghebuyt heeft op de swarte hel:
Wanneer hy soo veel ongheloven,
Bracht tot den God van Israël.
Mids desen nam den vromen held
De standaerd IESU, voor sijn vlagghe.
Het Rijck van Oosten tot sijn veld:
Het woord des Heeren tot sijn dagghe.
De krijgh gingh aen, God gaf den seghen:
| |
[pagina 975]
| |
Hy quam, hy sagh, hy vocht, hy won.
De klocken luyden t'alder weghen,
Het luchten al wat hy begon.
Het Rijck van Ormus, daer voor heen
Door Saracenen, Turcken, Joden,
Het Autaer Christi lagh vertreen,
En buygen most voor valsche Goden:
Bekeerden hy in korte stonden:
Zoo datmen, tot gemeyne vreughd,
De secten smelten, en de sonden
Gedijen sagh tot eer en deughd.
De overspeelders lieten gaen,
Met groot berou, haer vuyle boelen.
En die met woecker gingh belaen,
Gaf dubbeld weer. Men sagh de stoelen
Beset rond om met penitenten;
Die tot versoen van d'oude schuld,
Den armen gaven rijcke renten,
Haer selven aen de'en groot geduld.
't Was kloeck gewrocht: bysonder in
Een tijd niet meer als van drie jaren.
Wanneer hy na de lieve sin
Van hooger hand, geboon te varen
Na 't Eyland vande Iaponesen;
Van Ormus trock, 't welck met gelijck,
Van volck en leven scheen te wesen
Veranderd in een ander rijck.
Dus deed' hy West, dus deed' hy Oost,
Dus deed' hy witt' en swarte menschen:
En die hy metter daed geen troost
En gaf, die gaf hy 't met de wenschen.
Ja van wat volck, of van wat talen,
Hem yemand sprack, hy wou daer gaen.
Geen land en kon sijn sucht bepalen,
Sijn yver won den Oceaen.
Wel aen dan kloecksten Capiteyn
Gaet voort, en windt noch verder stranden,
| |
[pagina 976]
| |
Den aerdboom is voor u te kleyn,
Des roept u God tot grooter landen.
Doch in dier voegen, als de helden
Verhopen uyt courage groot:
Zoo krijght ghy 't paspoort oock te velde.
De preeckstoel stierd u na de dood.
't Was Lucas dan, die u vergund
Werd om van Godes lief behaghen
T'ontfanghen d'alderrijckste munt,
Als die geweest waert in uw' daghen
En meed' Apostel van de gheenen
Die d'Indianen heeft bekeerd.
Den Heer wil ons oock wat verleenen
Met u, die u soo heeft vereerd.
|
|
