Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

[p. 821]

SINTE LUDOVICUS, Koningh van Vranckrijck, den IX. van dien naem.
XXV. Augusti.

Stem: Lestmael.

DE rijcke Lely, fleur de Lijs,
Had negenmael den naem Lowijs,
Vereerd met gulde bladen:
Zoo wanneer Goods milde hand,
Gaf aen het Fransche-land,
Een al te lieven pand,
Door sijn genade.

't Was Ludovicus, Blancaas zoon;
Die huyden vande aerdsche kroon
Ten Hemel is gevaren.
Op dat hy de Koninghs stock,
En blau geblomden rock,
Zou onder Christus jock
Te bet bewaren.

Want hier toe streckte, vroegh en laet,
Wes hy oyt dee met rijpen raed,
Van woorden en van wercken.
Zulcks men vande jonckheydt af,
Die hem de schepter gaf,
Tot aen sijn leste graf,
Wel kan bemercken.

Danck heb, naest God, de lieve sucht
Sijns Moeders, die tot alle tucht
Haer kindt socht op te voeden.
Zoon, sprack sy, doet toch u bet,
Om voor der sonden pest,
De snoodste vande rest,
Uw' ziel te hoeden.

[p. 822]

 

 

 

Ick sagh u liever sonder Rijck;

 

Ja op het dood-bed als een Lijck,

 

Met grooten rou ontwaden:

 

Als met Goods verdienden haet,

 

Door een bedreven quaed,

 

Van doodelijck misdaed,

 

Uw' ziel beladen.

 

 

 

G'had meer als reden goe Princes!

 

Maer God zy lof, dit wijse les

 

Van jongsbeens af gegeven;

 

Heeft doen houden onbesmet,

 

Gehecht aen Godes wet,

 

Tot op het sterrigbed,

 

Des Koninghs leven.

 

 

 

Dit niet alleen: Maer hier van daen

 

Den arbeyd quam van d'enghe baen,

 

Daer hy met flucksche beenen

 

Door gelopen heeft; op hoop

 

Dat God hem, na de loop,

 

Een prijs van diere koop,

 

Zou doen verleenen.

 

 

 

Het Kercke bouwen nam geen end:

 

Den siecken was hy staegh ontrent;

 

By 't dagelijcksche vasten

 

Was gevoeght aen 't naeckte lijf

 

Een kleed van hayr wel stijf,

 

Terwijl hy op 't gerijf

 

Der armen paste.

 

 

 

Gaet vry voort! o Blancaas zoon!

 

Maer daer gebreeckt noch aen uw' kroon

 

Een paerl vande reste.

 

Vaerd noch tweemael naer de strand

 

Van Iaffa, 't heyligh land,

 

En wacht van Godes hand,

 

Dan 't alderbeste.

 

 

 

Dit's 't heyligh avond van u werck.

 

En leert daer mee voor Godes Kerck

[p. 823]

 

De Princen t'hasarderen

 

Wes sy hebben lief en waerd.

 

Des u voor dese vaerd,

 

Wert tot soldy gespaert,

 

Het Rijck des Heeren.

 

 

 

Bid Ludovice! bid voor ons,

 

Dat wy des sins, des hands, des monds

 

Dood-sonden, moghen vluchten;

 

Op u voorschrift t'alder tijd,

 

En dat Goods Kerck bevrijd,

 

Magh bloeyen breed en wijd,

 

Ja alle tuchten.