Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

SINTE SIXTUS, II Paus ende Martelaer van Romen.
VI. Augusti.

Stem: Na liefde komt groot lijden.

PAus Sixtus, van dier namen
Den tweeden, weest gegroet!
Wy vieren, na 't betamen,
Op heen den Roosen-hoed,
Daer mee u waerdigh hoofd
Den Hemel dee vereeren,
Na dat het u geklooft,
Was, voor den naem des Heeren.

De liefde die ghy toonde
Aen Laurens uw' Levijt,
Wanneer gh'uw dood verschoonde,
Met uw' bejaerden tijd:
Doet, d'onverlepte krans
Van d'Hemelrijcksche blommen,
Vry noch al meerder glans
Van purper-rood bekomen.

En wilt u niet bedroeven:
'k Verlaet u niet, mijn Soon!
Maer segh, dat ghy vertoeven
Moet een volmaeckter kroon.
Eylacen! Ick oud' man
Ben t'eynde van mijn krachten.
Maer ghy moet den Tyran,
Met meerder lof bemachten.

Doch niet dan na drie daghen,
(Dit's immers al te dra)

[p. 758]

 

Zult ghy op Goods behaghen,

 

Uw' priester volgen na.

 

En hier mee gingh hy dwars

 

(Zoo Caesar had bevolen)

 

Door Floraes-veld, om Mars

 

T'ontsteken roode kolen.

 

 

 

Sa! doet uw' offerande

 

Aen Mars, den grooten God.

 

Of wacht met scha en schande

 

Het alder hardste lot.

 

En hy: Den hooghsten Soon

 

Geseghent duysend werven;

 

Wil van sijn gulden Throon

 

Den Afgood Mars bederven.

 

 

 

De vroeders, daer te samen

 

Vergaerd met lijf en ziel,

 

Een-stemmigh riepen: Amen.

 

En siet, het spoocksel viel,

 

Te gader met een stuck

 

Van sijn vervloeckten Tempel.

 

Den Christen tot geluck,

 

Den Heyden tot exempel.

 

 

 

Doch niet te min van harten

 

Gemarmert en versteent:

 

Wierd, door de leste smarten,

 

De rijckste kroon verleent

 

Aen Sixto. Wiens gebed

 

Wy jammerlijck versoecken;

 

Om ons om Godes wet

 

Volstandigh te verkloecken.