Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 754]
| |
'T Was meer als reden dat de stee
Van 's Magets eerste Tempel
Ons wierd' bepaelt met switte snee,
Tot voorspraeck end' exempel.
Gelijckmen onder alle wit
Het sneeu-wit afsiet toonen,
Soo kan de reynste, als sy bidt
Het vuylste wel verschoonen.
Sy steeckt uyt alle Maeghden uyt,
Sy vruchtbaert alle Kercken,
En doet versterven 't quade kruyd
Door 't voorschrift haerder wercken.
De sneeu vermaeckt het helder oogh,
Het leepe doet sy druypen,
Wegh, wegh Serpent! gh'en kunt soo hoogh
De Maget niet bekruypen.
Roert vry den onbeschaemden beck
Der Kett'ren van beneden,
Op 's Maeges eer, uw harden neck
Wordt niet te min vertreden.
Op d'Exquilijn, daer wijlen stondt
Uw' vleesch-banck van den Christen,
Doet u den Heer nu als een hond
Op sijnen Dam verquisten.
En dat noch tot uw' meerder schand,
Door Maeghdelijcke hielen,
Uw' spijs is slijck, dus wet uw' tand
| |
[pagina 755]
| |
Voort-aen op aerdsche zielen.
Het Sneeu-wit van Mari Majoor
In't heetst van't jaer, ghegeven,
Brengt ons de helsche maght te loor,
En doet den afgrond beven.
Ghepresen zy het wonder werck
Des Heeren, t'allen tijen,
Die huyden ons soo lieven Kerck
Door Sneeu heeft laten wijen.
O Maeghd! die in uw' oogen kleyn
Quaemt totten grootsten segen,
Maeckt ons sachtmoedigh, sedigh, reyn,
En kuysch in onse weghen.
Op dat wy als het vleesch ghevoelt
Des Duyvels quade hette,
Door u, recht als door snee verkoelt,
Hem oock het hoofd verplette.
Dit wil ons d'aldermilsten aerd
Uws' lieven Soons doen hebben,
Door d'armoe, die uw' Kerck bewaerdt
Van sijn bedoeckte krebbe.
|
|
