Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 740]
| |
 | |
[pagina 741]
| |
MIjn dochters uytverkoren!
Wilt naer uw's Moeders raed toch hooren,
Van wien ghy zijt geboren:
Want dit is Godes lieve sin.
Versmaet gevley, en toren
Des werelds, die u wil bekoren,
Om in u hart te smoren
Het vyer van IESUS soetste min.
Gedenckt maer hoe ghy hiet:
En ghy sult kreucken niet
Door weelde, noch verdriet.
Maer op 't gebod// van uwen God,
Beleven na 't betamen, uw' namen.
Ick heb u laten nommen
In 't doopsel, na drie schoone blommen;
Die oock de soetste gommen
Des werelds smelten doen als was.
't Geloof, vervooght de sinnen.
De Hoop, stijght op; en raed de Minne
Het hooghste goet te winnen;
Door Fides, Spes, en Charitas.
Dus ried de goe Sophy
Haer dochters, op dat sy
Heer IESUM souden vry
En onbevreest// ja bly van geest,
Voor 't Raed-huys, daer sy stonden, oorkonden.
En dat wel juyst ten daghe,
Dat voor Goods wet, wel eer geslaghen
Met soo veel harde plaghen,
Geweest was 't huys der Machabeen.
Waer op de stercke Moeder:
Mijn dochters, lief! wilt uw' Behoeder
| |
[pagina 742]
| |
Niet weyg'ren 't aerdsche poeder,
Van uw' bederffelijcke le'en.
Want dit is d'eyghe stond,
Dat voor het oud verbond
Zoo veelderhande wond,
De Machabeen, nu langh geleen,
Op 't Goddelijck vernoeghen// verdroeghen.
Och! waren Moyses wetten
Wel maghtigh, hen te doen versetten,
Vertreden, en verpletten
Zoo ongehoorden roden banck;
Wien sou dan niet behaghen,
Voor IESUS naem wat smarts te draghen?
Die soo veel hamer-slaghen
Aen 't kruys verdroegh, ten lieven danck:
Neemt maer een weynigh moeds!
Want soo veel hemels-goeds,
Niet dan met luttel bloeds
Te kopen, gis// ick voor gewis,
Niet waerdigh eens om vresen// te wesen.
Dus sprack, met kloecke reden,
De moeder; die daer over dede
Haer dochteren besteden
Voor Christus minne, lijf en ziel.
Den boosen Rechter vleyde
Om haer van Gode af te scheyden.
Maer, neen, was dat sy seyden:
Uw' sin is valsch, u praet is iel,
Ten is ons niet geraen
Den Hemel af te gaen,
Om hier daer voor t'ontfaen
Wat ebs, wat vloeds// wat eers, wat goeds,
't Welck niet dan weynigh uren// kan duren.
Vergeefs, vergeefs Tyrannen!
Bereydt uw' banck, en gloeyt uw' pannen.
Treckt, hijst; gh'en sult met spannen,
De Christen deughd beweghen niet.
| |
[pagina 743]
| |
Het hemelsche vermeughen
Wind al te veer des werelds leughen:
En doet de Maeghden heughen
Te doen na 't geen dat yder hiet.
Elck een bleef die sy was:
Spes, Fides, Charitas,
En voeren vroegh en ras,
Van bloede rood// na Abrams schoot,
Daer s'hen tot allen tijden, verblijden.
De Moeder na drie daghen
(Haer dochteren te graef gedraghen)
Verkreegh van Goods behaghen
Te laten hier, het krancke vleys:
Om eeuwigh te genieten,
Voor 't kort begrijp van haer verdrieten,
De ongegronde vlieten
Van 's Hemels aldersoetste peys.
Sophia vroed en wijs!
Die nu in 't Paradijs,
Een sulcken hooghen prijs
Met lief besit// vaerd wel, en bid
Dat wy eens van uw' heylen// mee deylen.
|
|
