Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 738]
| |
Ter eeren van den geen,
Die u verval// Weer rechten sal,
En geven voor een kort' ellend,
Een weelde sonder end.
Uw' Schepper, uw' Behoeder,
Vereerdt met dese straf.
Want al ben ick uw' Moeder,
Nochtans mijn schoot en gaf
U aem, noch geeft// Maer 't is geweest
Des Heeren onbegrepe macht,
Die u te voorschijn bracht.
Hy heeft u de lidmaten
Gegeven, door sijn gunst;
De ooren, de neusgaten
Geboort, met groote kunst.
Met vleesch gelijft// Met been gestijft,
Met vel bekleed, en 't lieve licht
Ontsteken in 't gesicht.
Indien ghy dan wilt kiesen,
Op huyden, t'sijnder eer,
Uw' leden te verliesen;
Sal hy s'u geven weer
Met milder hand// In 't soetste land,
Daer sieckt, noch sucht, noch roed, noch gal,
Oyt aen geraken sal.
't En was voor genen doven
Gesonghen: neen 't voorwaer.
Sy lieten 't lichaem kloven,
Sy gaven huyd, en haer
Ten lieven danck// Noch pley, noch banck
Noch gloeyend vyer, noch pan, noch pot,
Hen trecken kon van God.
Sy sturven alle seven;
Dan met bysond're pijn:
Die inde Schrift beschreven,
Noch heen te lesen zijn.
De Moeder was// Wel bly, en ras
| |
[pagina 739]
| |
Bereyd, als aen haer stercke ziel,
Het achtste lot verviel.
O Moeder, met uw' Soonen!
Die voor de oude wet
Soo kloeck u dorst vertoonen,
Helpt ons met u gebed,
Op dat wy oock// Noch vyer, noch roock,
Noch scha, noch schand, noch buyt, noch roof,
En vresen voor 't geloof.
Voorwaer, met minder reden,
Na dien den Heer sijn huys
Nu heeft tot allen steden
Geteyckent met sijn kruys.
Och! wie sou dan// 't Zy wijf, 't zy man,
Niet vlytigh zijn te treden deur
Een pad van sulcken keur?
|
|