Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 588]
| |
AMbrosi! dienaer Goods!
Graeft uyt het Land des doods
't Heylighe gebeent,
Dierder als ghesteent,
Der vrienden Goods, Gervaes,
Te samen met Prothaes.
Die seer lief en waerd
Voor u zijn ghespaerd:
Om in dese droeve tijden,
Als de Keyserinne loost
Op u een spuy van lijden,
Te strecken tot een troost.
Dit's d'aenspraeck, die den Heer,
| |
[pagina 589]
| |
Ambrosio wel eer,
Middel in't verdriet,
Openbaren liet.
En d'ondervindingh wees
Dat hem noch bloed noch vlees,
Maer Goods eyghen mond
D'openbaringh sond.
Want soo rasch hy had doen graven
Twalif voeten, min of meer,
Ontdecken haer de gaven
Zeer dierbaer voor den Heer.
Den tijtel lagh daer by,
Wie, waer, in wat gety,
Hoe dat hen de straf,
Hoe dat hen het graf,
Gegeven was gheweest,
In als, van minst te meest,
Naer het waer bericht,
Van het nacht ghesicht.
Ja, om alle dat te weeren,
Sagh Milaen wel sonderlingh,
Als dat de hand des Heeren
Daer aen haer seghel hingh.
Men dee met groot geley,
De Lijcken alle bey,
Die twee hondert jaer
Op de plaets aldaer
Geleghen hadden; (Ja
Door Hemelsche ghena
Waren noch van schoot
Gaef, en bloedigh rood)
Draghen naer den eersten Tempel
Van het Koninghlijck Milaen:
Als God met nieuw' exempel
Haer waerde dee verstaen.
De duyv'len tuyghden niet
Alleen haer groot verdriet,
| |
[pagina 590]
| |
Door de monden van
Menigh wijf en man;
Maer oock het blind gesight,
Van een die 't lieve licht
Langh verloren had,
Kundigh al de stad;
Quam met bey sijn blinde ooghen
Claer geopent, al 't Gemeent
Oorkonden 't groot vermoghen,
Van 't heylighste gebeent.
Den blinden man, helaes!
Gevraeght na't bly geraes
Van't Milaensche volck,
Leerde door sijn tolck,
Dat een soo waerden kas
Daer van de oorsaeck was:
Bad daerom de schaer
Hem tot aen de baer
Door te laten: om een doeckje,
Daer toe vaerdigh in sijn hand
De strijcken aen een hoeckje
Alleen van't diere pand.
Wat meer? het vollick weeck,
D'ellendigh quam, en streeck
Sijn ontvouwen dwael
Aen het rijck metael.
En daer van daen aen 't licht
Van sijn verblind ghesight.
En met groot geluyd
Stracks gheroepen uyt:
Sien ick? of werd ick bedroghen?
Och, God lof! die door gebeent'
Sijns tuyghs, aen bey mijn ooghen
't Gesicht weer heeft verleent.
Gebroeders lief en waerd!
Na dien u Lijck bewaerd
Wijlen was van God,
| |
[pagina 591]
| |
Voor een droevigh lot:
Soo siet eens van de tent
Des Hemels, weer d'ellend
Van de Christen Kerck;
En steldt u te werck,
Om door kracht van uw' gebeden,
't Waer geloof, daer ghy voor streed,
Te krijghen peys en vrede,
Bevrijd van alle leed.
|
|
