Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 584]
| |
[pagina 585]
| |
GHy mannen! wilt niet wijcken
Om weynigh pleys, of bancks,
Van Goods beloofde Rijcken;
Die u sijn' hand onlangs
Doen reycken sal. Geheught
De eeuwigheyd van vreught,
Die ghy nu deur// uw' eygen keur
Verlies oft winnen meught.
En let niet op de goten
Der tranen, van't gheslaght.
Want siet, de huysgenoten
Doen ons de meeste kracht
Van't vyand'lijck bedrijf;
Sprack IESUS. Houd dan stijf,
En toont dat ghy// sijns naems bely
Mind, boven kind oft wijf.
Dit waren schier de woorden;
Daer Sint Sebastiaen
Mee hiel in Christus oorde
Marc' en Marcelliaen;
Als sy nu door ghevley,
Gejammer, en gheschrey,
Van wijf, van kind// den besten vrind
Schier lieten aen de pley.
Neen, riepen sy,w'en kreucken
Noch nu, noch nimmermeer,
Door wonden, of door breucken
De gaven, die den Heer
Voor ons hier boven spaerd,
Zijn duysend-mael meer waerd.
Wy sijn voordaen// van't bloedigh slaen
Der beulen niet vervaert.
| |
[pagina 586]
| |
Wel aen dan, 't sal u gelden,
(Sprack hier den Rechter op)
En dee de Christen helden
Weer vatten by de krop:
En spannen aen een pael,
Met deur-gekloncke stael,
Soo langh dat sy// dit hoopten hy,
Veranderden van tael.
Maer neen, in geender wijsen,
De Ridders bleven vast
Den naem des Heeren prijsen,
Met sangh daer op gepast.
Dat God gebenedijd
Moet zijn tot alder tijd!
Die door den Soon// van sijnen throon,
De wereld heeft bevrijd.
Hoe goet is't als de zoonen,
En broederen te gaer,
Eendrachtelijcken woonen
In weeld, oft lijden swaer!
Och vrienden lief! ons hert
Noch noyt gheciert en werd
Soo immermeer// als ons den Heer
Onthaelt in dese smert.
Hoe soud't naer ons verlanghen
Vergaen,indien de roe
Des Rechters, ons liet hanghen
Alhier, ten eynde toe?
Want zijn nu door't oprecht
Geloof eerst vast gehecht
Aen onsen Heer// die daer voor weer
Ons spijt met sijn gerecht.
Dus bleven sy besuren
Haer Cruys, den ganschen tijd
Van vier-en-twintigh uren;
Met hart en mond verblijd.
Tot dat de liefde teer
| |
[pagina 587]
| |
Des Heeren, 't langhe seer
Ziet korten, deur, een harte scheur,
Gesteken met een speer.
Wy bidden u mids desen,
O Martelaeren sterck!
Dat ghy voorstanders wesen
Wilt van Goods lieve Kerck.
End' als ons vleesch of bloed,
Of hel bevechten doet,
Dat wy die dan// door u ghespan,
Weerstaen met kloecke moed.
|
|
