Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 580]
| |
Sy koos altijd de minst te zijn,
S'en wou niet zijn verheven.
Eerbiedingh was haer meeste pijn,
Beschaemtheyd was haer leven.
Men koos haer waerde tot de Staf.
En sy: O Heer! sy missen.
Wie sagh oyt stof, wie sagh oyt kaf,
Verkiesen tot Abdisse?
'k Ben anders toch niet dan een kind.
Ba,ba, 'k en kan niet spreken.
Wilt toch mijn ziel, die rust bemind,
Met geen regieringh wreken.
Den Heer verhoorden haer gebed:
End' om haer te verweeren,
Gaf sijn gena, haer tot belet,
Geen wals te kunnen leeren.
Soo seer dat s'oock in veertigh jaer,
Van datzer was gekommen;
Noch bier, noch brood, noch hooft, noch haer,
In 't wals en wist te nommen.
Mits desen bleef sy ongemoeyt,
Maer wel te haerder baten:
Haer ziel stond als een Hof bebloeyd,
Van Hemelsche cieraten.
Eens 's weecks ontfingh de reyne vrou
Het vleesch en bloed des Heeren.
En als men 't haer beletten wou,
Volbraghtmen haer begeeren.
Door dese spijs, door desen dranck,
Is sy nu opgheresen.
Lutgardis Maghet! God sy danck.
Wilt ons ghedachtigh wesen.
|
|