Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 496]
| |
BErnardinus lagh gebogen
Over 't wapen van sijn Heer,
Met sijn lippen, uyt sijn ooghen
Stortende ter aerden neer
Een geweld van warme tranen:
Niet dan uyt meeduldigheyd,
Daer in hy by na dee banen
't Kruys dat voor hem lagh gespreyd.
Maer als hy te midde-wegen
Lagh van een soo lieven klem;
Hoorden hy door Godes segen
In hem spreken dese stem:
| |
[pagina 497]
| |
Bernardijn is uw' verlangen
Na mijn liefde, soeckt ghy my,
Soo siet eens hoe ick gehangen
Hier aen 't hout des Cruycen zy?
Naeckt van kled'ren, en gespannen
Aen een dwars-hout met de leen.
Dit is't voorschrift van de mannen
Die my soecken na te treen.
Schickt u selven dan t'ontbloten,
Stelt mijn Kruys, u tot een boeck.
Want ick in mijn huysgenoten
Geen volmaeckter les en soeck.
Dus de stem: En 't was gesongen
Seker voor geen doof mans deur.
Want midsdesen wierd gedrongen
D'eelste ziel na d'eelste keur.
'k Segh na 't Serafijnsche Klooster,
Daer hy sijn volmaecktheyd nam.
Ja tot een beqaem vertrooster
Vanden eersten yver quam.
Dese deed' hy weerom leven
Met sijn voorschrift, met sijn voys,
Als door eenen geest gedreven,
Die gedreven had Francoys.
Heel Itaeljen wierd bewoghen,
End' Europa navenant;
Mids de deugd die ingesoghen
Was van sulcken Observant.
Eeuwigh moet den yver dueren!
Nimmer moet de tucht vergaen!
Om de Lateraensche mueren
Meer en meer te houden staen.
Wilt tot desen eynde stieren,
Bernardine! uw' gebeen,
Ny wy uw' geboorte vyeren,
Op den lieven dagh van heen.
|
|
