Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele– Auteursrechtvrij
[pagina 381]
| |
Met ghemeenen geest,
Van een wel verdienden haet,
Vyeren oock de Passy-feest.
't Is onnodigh datmen vreest
Wroegingh van misdaed,
Op een versworen zaed.
Siet ick hebb' een Christen-kind,
Gist'ren inde nacht,
Als de lucht was doncker blind,
Heym'lijck in mijn huys gebracht.
Dat dit huyden zy geslagt,
Met gemeender hand,
Als tot een offerand.
Offerand, noch min noch meer,
Als den Nazareen
Wierd gheslachtet, soo wanneer
Israël sijn snoode leen
Door Pylatum dee vertreen.
Och! daer was noyt bloed
Gestort met rechter boet.
Dus sprack inde Synagoog:
Een Hebreus Rabbijn:
Binnen Wesel; en bewoogh
Daer mee all' de broeders zijn;
Om een ongehorde pijn
Aen te doen het kind,
Daer toe van God bemind.
Men deed't dan, voor d'eerste mael,
Met geweld van roen,
Vast ghebonden aen een pael,
Al te jammerlijck bebloen.
Daer toe noch voor Roosen-hoen,
Doornen op gheset,
Als die van Nazareth.
| |
[pagina 382]
| |
't Leste was een houte kruys:
Daer men 't knechtjen aen
Met sijn leedjens naeckt, en kuys,
Een voor een gebood te staen.
Opent nu (dan is 't ghedaen)
Oock sijn rechter zy,
Voor 't rechte jaer-ghety.
Warnher, o gheluckigh kind!
Die den Heer ghelijck
Inde dood, u nu bevind
Met hem in het hooghste Rijck.
Bid voor my, als ick beswijck,
Dat soo harden pijn;
My tot gheduld magh zijn.
Tot geduld, want aen u graf,
Toont den dagh van heen,
Noch de prijs wel vande straf,
Die ghy duldigh hebt geleen.
Stijft my dan met uw' gebeen,
Dat ick d'enghe baen
Oock willigh zy te gaen.
|
|