Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

[p. 329]

SINTE EUSTACHIUS, Abt van Parijs.
XXIX.Martij.

Stem: Waer heen mijn Laura soo drae. pag. 150.

WY sijn in Gode blij van daegh,
Om't lief geheug van Sint Eustaech
Welck leerlingh van Columbaen
Was, die wond'ren heeft gedaen.

Het heyligh leven vanden Abt
Had ses-mael hondert Bro'ers gekapt,
Als sijn ziel de blijde tingh
Vande lieve dood ontfingh.

En daer beneffens noch de keur
Van veertich daghen, die hy deur
Sachter pijn vol-eynden sou:
Of tien min, door harder rou.

Uw' goedheyt zy gelooft, o Heer!
Dat ghy uw' dienaer hier om neer
Suyv'ren wilt, sprack hy, maer ick
Na u God'lijck wesen snick.

Verkies daerom met al mijn hart
De scharpste, maer de kortste smart.
Want ick weet geen meerder pijn,
Als van u verlengt te zijn.

Naer dese keur, wierp hem de wet
Des Hemels door een koorts te bed;
Tot den driemael tienden dagh,
Dat hy om te sterven lagh.

En sey: God lof, den tijt is om.
Nu reys ick na mijn Bruydegom:
Die na dertigh daghen my
Heeft belooft te komen by.

Dit was Eustachius leste woord:

[p. 330]

 

Daer mee hy na de paerle poort

 

Van den rijcken Hemel trock.

 

Wel tot alghemeen ghelock.

 

 

 

Want hier is't dat hy, door gebeen,

 

Den nood vervoorderd van't gemeen:

 

Maer by namen van Parijs,

 

Met de gantsche fleur de Lijs.

 

 

 

Doch hy en sluyt mids desen ons

 

Oock gheensins uyt de baet sijns monds:

 

Wel bewust dat Godes min,

 

Streckt tot al sijn huysghesin.

 

 

 

Bidt dan voor ons Eustachi mee,

 

Dat God die u hier lijden dee,

 

Ons alhier oock alle straf

 

Gunnen wil te legghen af.