Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 327]
| |
WIlt met den Abbas Spes,
Eenvoudelijck maer leven
Als duyfkens, naer het les
Van Christus ons ghegeven.
En ghy sult met een vast hoop,
Vol-eynden oock uws levens loop.
Des Heeren besten vriend,
Zat heele veertigh jaren
In bey de ooghen blind:
Zoo langh tot dat hy varen
Nu schier sou na de vaste strand,
Van 't langh verwachte vaderland.
Doen kreegh hy weer 't ghesicht,
Op Godes wel behaghen:
Doch (soomen ons bericht)
Niet dan voor weynigh daghen.
Op dat hy rondom voor den rou,
| |
[pagina 328]
| |
Sijns broeders eens besoecken zou.
Hy deed't oock wel gemoed.
End' als hy nu weeromme,
Met wel gheluckte spoed,
In't Klooster was ghekommen:
Riep hy, uyt vaderlijcke min,
By een sijn gantsche huys-gesin.
End' als hy 't vleesch en bloed
Des Heeren, nu ontfanghen
Had met bereyde moed,
Van sterffelijck verlanghen.
Beval hy hen de Christen peys,
En spoeyde na de lange reys.
'k Wil segghen, door de dood,
Na d'eeuwicheyt van leven:
Daer van hem sulcken brood
Tot pantschap was gegeven.
Hy danckte God, hy songh, hy sprack,
Ter wijl van lant sijn bootjen stack.
De Broeders seer verbaest,
En konden niet doorgronden,
Hoe dat met sulcken haest
Haer vader was ontbonden.
Tot dat hen God voor ooghen hiel
De waerde van soo waerden ziel.
Sy sagens' uyt sijn mond
Recht als een duyfken keylen,
Na 't alderhooghste rond,
Van d'alder-rijckste heylen.
Een even merrick van een geest
Die soo eenvoudigh was gheweest.
Vlieght duyfken, vlieght om hoog!
Maer krijght ons oock de veeren
Daer mee u sieltjen vloogh
Na 't hooghe huys des Heeren.
Op dat ons daer den blijden dagh
Der eeuwen eens verschijnen magh.
|
|
