Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

TER HEYLIGHER STEE, van Amsterdam.
XVI.Martij.

Stem: 'k Hebt wercken uyt mijn' sin gestelt.

GElooft sy Godes stercke hand:
Die, sulcks hy wijlen van den brand,

Moysis braem hiel ongeschendt;

Nu bewaerdt sijn Sacrament.

Vraegt ghy hier na bewijs! alree.
D'Amstelredamsche Heyl'ger Stee,

Met het vroomste volck aldaer

Tuygen dat mijn Lied is waer.

Voor reden van gewisse trou;
Soo let voor eerst, op't rijck gebou

't Welck in onse Kalver-straet,

Nu drie hondert jaren staet.

De grond van dese waerde Kerck,
Was't huys, daer God dit wonder erck,

Aen sijn lichaem, aen sijn bloed,

D'eerste mael aen ons maeckte vroed.

De haer-stee daer het was geschiedt,
Men tot een Tempel stichten liet.

Die na honderd jaren schier

Weer te niet gingh door het vyer.

'k Segh door het vyer, 't welck Amsterdam,
Voor 't meerdendeel 't gebou benam:

Maer hier was voor all' de lien,

Weer des Heeren magt te sien.

Verdwijnt van schaemt vry Swingliaen!

[p. 288]

 

Daer bleef noch hout noch marmer staen.

 

Alleen't alderdierste pand

 

Blusten't vyer, en dwongh den brand.

 

 

 

Soo leer oock datse laten vry

 

De stof tot most van de sachte zy,

 

Die om't gulden kasken hingh.

 

Och! 't was al te vreemden dingh!

 

 

 

Des weer de stad van Amsterdam

 

Te recht een Kerck te bouwen quam,

 

Rijcker en van meerder feest,

 

Als den eersten was geweest.

 

 

 

Doch Godes aldermildste hand

 

Betuyghde wel, door 't gantsche land,

 

Mids de wond'ren die hy dee,

 

D'aengenaemheyd vande Stee.

 

 

 

Den Heer zy lof, den Heer zy eer!

 

Die 't waer geloof wil geven weer

 

Van sijn Heyligh Sacrament,

 

Tot dat ons de wereldt endt.