Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 281]
| |
 MEn leyde Euphrasiam na't bordeel;
End' Anthymus Bisschop haer in't gemoet
Gekomen, haer seyde: het beste deel
Uw' siel is, O Maget! dus zijt ghy vroed,
Soo laet het kuys// in't vuyle huys;
Veel liever dan uw' siel, uw' al,
Door swaerder roof, van Gods geloof//
Te laten komen tot verval.
't Geloof en de reynigheyd nu en dan
Te waren, is Christo seer lief en soet:
Maer alsmense beyde niet houden en kan,
Dan is het Geloof oock het beste goed.
Dus sprack Gods knecht// en wel met recht.
Maer d'alderreynste Maegd, nam hoop
Om op't geley// des Hemels, bey
Te houden gaef, maeghdom en doop.
De Maget gewerde na haer betrou:
Bewaerde de kuysheyd, met Gods verbond.
Maer wie toch soo kundigh die vatten sou,
Een middel soo aerdigh en kloeck van vond?
De Pol trad in, met snode min//
En sy: Is't vriend dat ghy spaerdt
Soo salt u zijn// het leven dijn//
Meer als tien dubbeld over-waerd.
U Ampt is te vechten in veld en weegh;
Des maeck ick een salvingh, van stof soo sterck,
Dat yemand, die 't lichaem vol wonden kreegh,
| |
[pagina 282]
| |
Onquetsbaer sal blijven, en meester van't perck.
Dit geef ick dy// is't dat ghy my//
Maer laten wilt de gave schoot.
Ja proeft de gunst// van dese kunst//
Op't sachtste van mijn' naeckte stroot.
Wel aen dan, ontscheydet u scherpste mes:
En slaet wat ghy slaen kunt op desen hals.
Den lants knecht geloofden't. En sloeg de Princes
Het hoofd af, En bryste: de kunst is vals.
Onsaligh, och!// heeft dan't bedrogh//
My van een vrou, gemaeckt soo straf!
Schreydt niet Soldaet// noyt rijcker baet//
Als die u swaerd de Maget gaf.
Euphrasia reynste der Maegden, juygt!
De sallif was krachtigh, de slagh niet mis.
Verschijnt aenden harder nu eens, en tuygt:
Dat liefde geleerder als wijsheyd is.
Hy wist geen raed// hy vond geen baet//
Als voor de siel, door't vast geloof.
Maer ghy voorsaegt// en bleef reyn Maegd//
Aen siel en lijf door een kloof.
Geluck dan te samen met wit en rood!
Maer lieve gedenckt ons in u gebed:
Wanneer wy geraken in een'ge nood,
Van over te treden des Heeren wet:
Dat ons vernuft// dan niet en suft//
Maer door gena van Hemels licht,
Met kunst, met vond// ons aen't verbond//
Doet blijven van de Christen plicht.
|
|
