Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele– Auteursrechtvrij
[pagina 278]
| |
Te Romen, wel bequaem,
Op Petrus Stoel geseten
Was d'eersten van dien naem.
Helaes! den vriend des Heeren
(Hoewel van d'eerste jeughd
Ontsteecken met begeeren
Van Kloosterlijcke deugd)
Kon hem op geen manieren
(Wat weer oock dat hy dee)
Ontrecken het regieren
Van't algemeyne vee.
Nu dwongen hem de scharen;
Nu melde hem de lucht,
Met vyerige pilaren,
Wanneer hy was gevlucht.
Hy most de staf aenvaerden,
En met de stad den ast,
Die over gantsch de aerde
Op Christus schapen past.
't En zijn niet dan mijn sonden,
Sprack hy, met nat gesigt;
Die d'alde-swaerste ponden
Van't Bisschoplijck gewigt
My hebben op de schoeren
Geleyt. Maer wel die Kerck:
Daer sulcke mans uyt-voeren
Het herderlijcke werck.
Aen armen, end' aen rijcken,
Deed' hy sijns hertens sucht
Eenpaerighlijcken blijcken,
Tot voord'ringh vande tucht.
Maer onder all' de dese,
Hiel hy perfecte lijst
Van weduwen en wesen,
Om wel te zijn gespijst.
Jae t'sijnder eygen dissen,
Soo dickwils als hy at,
| |
[pagina 279]
| |
En wilde hy noyt missen
De Pellegrims. Soo dat
Hy somtijts oock dae onder
Ontfingh met liefde teer
(Verschrickt u vry van wonder)
De Eng'len, end' haer Heer.
Gelijck hy dan een vader
Voor d'armen, al den dagh;
Zoo was hy oock te gader
Den grooten tot ontsagh.
Mauritius most bocken,
Sijn wetten bleven staen:
Alwaeren s'oock voltrocken,
Op't Bisschoplijck vermaen.
Met sangh van Letanyen,
Versoenden hy de pest;
Die leyder in syn tyen
Af weyde eerst en lest.
Soo datmen tot een teeckenGa naar margenoot+
Van Gods verkregen vree,
Den Engel weerom steecken,
Het swaerd sagh in de schee.
Wel-sprekensten der tolcken!
G'hebt Romen nu voldaen.
Laet d'overzeesche volcken
Nu oock was hulps ontfaen.
Seynd na de Britse bakenGa naar margenoot+
Den Bisschop Augustijn,
Die daer gaet Eng'len maken
Van siel en van aenschijn.
Godt of! de vissers-neeringh
Geluckt u, goe Prelaet!
En d'Engelsche bekeeringh,
U d'opgehoopte maet
Korts in de schoot doet gieten.
Ey! laet ons daer van een
| |
[pagina 280]
| |
Kleyn weynigh oock genieten
Door gunst van uw' gebeen.
|
|