Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 264]
| |
VRiendinne Gods Colette!
Verlaet uw' lieve kluys,
Om weer in d'oude wetten
Te stellen Claraes huys.
Den tijd heeft doen verslappen,
Al 't geen daer plagh te zijn
Van regel en van kappen,
In d'eerste disciplijn.
GHy moet weerom versoenen
Het kloosterlijck ghemeent:
| |
[pagina 265]
| |
Na luyd der visioenen,
Die God u heeft verleent.
En wil u niet verharden
Daer teghens aen, 't en zy
GHy blind begeert te werden,Ga naar margenoot+
En stom met Zachary.
Mids desen trock na Romen
De maegd; daer God beschickt
Had, om het werck te vromen,
De Stoel van Benedict.
Hy was't wanneer sy knielde,
Die haer, met eygen hand,
Met Claraes hooft-doeck wielde,
En met haer koorde band.
Keerd nu met Godes seghen,
Sprack hy, weeer naer u land,
En schickt dat t'aalder weghen
De Wijngaerd werd verplant,
Die Clara heeft doen pooten.
Op dat voortaen den Heer
In uw' vernieude loten
Hem juyge meer en meer.
't Gebeurde na de wenschen
Van Godes trouwen knecht.
Een menighte van menschen
Aenvaerden d'enge wegt.
't Apostelijcke seghel,
En 't leven van Colet,
Bevestigde den reghel
Van Clara eerst gheset.
Men nam weer aen d'armoede:
Men derfde aenden disch
De spijsen die meest voeden,
Men at daer niet dan visch.
De voeten men ontblootte,
Men vaste 't heele Jaer.
Het Klooster wierd ghesloten;
| |
[pagina 266]
| |
Men kleede sack en haer.
Vaerd nu met sulcke deughden
Coletta daer ghy hoordt,
Want na de blijdste vreughden,
Soo scharpen leven spoord.
Laet nu voordaen gaen rusten
(Uw' arbeyd is geënd)
De siel in Gods wellusten:
En 't lichaem binnen Gend.
|
