Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
AuteursrechtvrijStem: Ick die altijd in brande moet leven. pag.
SInt Adriaen! neemt d'Adriaenen,
Soo mans, als wijfs, die naer u sijn ghenomt,
In uw bewaringh, door de baenen
Des werelds, tot dat hen ten eynde komt
Den wegh, van dit onseker leven;
Daer door wy, tusschen hoop en vrees,
Nu eens verdruckt, dan eens verheven,
Gaen slepen 't block van 't krancke vlees.
Ghy hebt beproeft oock d'eygh' ellenden.
Maer niets te langh; door dien den segen Goods
Ga naar margenoot*U gracy gaf, dit leven t'enden
Door't kortste pad des Martelaren doods.
O groote gunst! o ongehoorde
| |
[pagina 260]
| |
Gena; die u den hemel gaf,
Na soo veel bloeds, na soo veel moorden,
Gepleegt door uw' onrechte straf!
[*Unde merito canit Ecclesia: Martis Sacra compendio, viram beatum possident.]
Den Man had, binnen Nicomeden,
Uut's Keysers naem, bedient het Rechters Ampt;
En 't Christen volck gehackt, gesneden,
Gescheurdt, gevilt, getangt, gebraen, gevlamt;
Niet anders als de Tig'ren plegen,
Wanneer s'een wijl tijds vande proy
Versteken, krijghen in haer weghen
Des nachts een onbehoede koy.
Natalia sijn wijf, och armen!
Een Christen vrou, lee dag'lijcks duysend doon:
Dat sy des nachts een man verwarmen
Most, die des daegs voor d'eer van valsche go'on
Soo veel onnosel bloeds dee storten.
En riep: O IESU Heer! ontslaept.
Doet eens de maght des duysters korten,
Eer ons de Hel heel overgaept.
Gundt dat mijn man eens magh bedaren.
Is't maer uw' wil, 'ten schort niet aen uw' magt.
Ghy hebt de Saulen, als sy waren
Vervolgers rood, wel tot uw' dienst gebraght.Ga naar margenoot+
En 't is uw' woord, 't welck my hem houwen
Tot noch toe dee de vroue-trou:
Op hoop dat hem sijn Ampt berouwen
End' ick hem eens bekeeren sou.
Dus bad de vrou met natte ooghen,
Vast dagh aen dagh: end' hy gingh efter voort,
Tot dat hem eens het hart bewogen
Van Gode wierd' int middel van sijn moord.
Hy hyste drie en twintigh mannen
te samen op aen eene pley:
En daer en was niet een, in t spannen,
Die 't minste woord sprack van gheschrey.
Wat sijn dit doch, sprack hy, voor dinghen
Daer voor ghy al dit leed soo duldigh lijdt?
| |
[pagina 261]
| |
En sy: Sy zijn te sonderlinghe,
Heer Rechter! Och, den Hemel gaef, dat ghy't
Oock eens verstondt! maer weet voor seker:
Dat daer geen pijn is op de aerd
Te vergelijcken by den beker
Die Christus voor ons heeft ghespaert.Ga naar margenoot+
End' heir verhaelden s' hem de panden
Die Gods ghena den sijnen heeft belooft.
Wat meer? den Man wierp uyt sijn handen
De roode roe, en neyghden 't harde hoofd
Na Christus juck, met sulcken moede:
Dat hem noch banck, noch mes, noch rad,
Hoe seer s'hem oock de leen bebloeden,
Kon trecken van 't ghewese pad.
Gheluck zy u, o vriend des Heeren!
En niettemin Nataliae u wijf.
Wiens sterck ghebed u dee bekeeren.
Maer stort nu oock het uwe, tot gherijf
Van al die hier uw' hulp versoecken.
Op dat hen God op Hel, en vleys,
Ten eynde toe soo wil verkloecken,
Dat s'eens bekomen sijn Palleys.
|
|