Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 205]
| |
 CAssinus schoon geberrigt,
Die met uw' steylen toy
De hooghste wolcken terrigt,
Hoe gaerne soud' ick op
Uw' Rootsen komen eeren
Het Gode-lieve paer,
't Welck tot den dagh des Heeren
Rust onder uw' Autaer.
Hier was het dat de Oorde
Van Benedictus, wierd
Met wercken en met woorden
Tot heyligheyd bestierd,
| |
[pagina 206]
| |
Hier was't dat hem van jare
Te jaer besoecken quam,
Scholastica 't eerbare
En t'Maegdelijcke Lam.
Scholastica sijn suster,
En seker sy deed wel,
Op dat sy te geruster
Mogt keeren na haer Cell',
daer sy als Gods gevangen
Sou blijven, goede Vrou,
Tot dat weer met verlangen
Het jaer verlopen sou.
De plaets doch daer sy waerden
Malkander dese rent,
Als't wederom verjaerde
Was buyten het Convent,
En bleven oock niet later
By een hoe hen te moe
Mogt zijn van't oogen water
Als tot den avond toe.
Dan plagh soo d'een als d'ander,
Met Christelijcke peys,
Te scheyden van malkander,
Tot dat de laetste reys,
De Maget haren broeder
Soo waerdigh als hy had
Sijn Heyland, en sijn Moeder,
Voor eenen avond bad.
Voor eenen avond, seyse,
Mijn broeder, en mijn Heer!
Versoeck ick dat ghy't reysen
Verset. Wie weet wanneer,
Wy weerom eens verschijnen!
Blijft toch tot morghen vroegh.
En hy: wilt u niet pijnen
Mijn suster, 't is genoegh.
't Is tegens onse wetten
| |
[pagina 207]
| |
Dat ick oft mijn gesel,
Versuymen sou de Metten,
Of blijven uyt de Cell'.
Kan ick dan niet verwerven
Van u, sprack weer de Maegd,
Soo weynigh, voor mijn sterven,
Soo zy het God geklaegt.
En kruyssende met eenen
Haer handen op den disch,
Bestond daer in te weenen
Soo vochtigh, soo gewis,
Dat sy niet eer en beurde
Het hoofd, voor dat den Heer,
Voor haer den Hemel scheurde
Met een onstuymigh weer:
Van regen en van donder,
Daer niet te min voor heen
De lucht tot meerder wonder
Niet dan een spiegel scheen.
In voegen dat mids desen
Den goeden Benedict,
In woorden end' in wesen
Hem toonende verschrickt;
Sprack: Christus wilt u sparen,
Mijn suster! wat is dit?
En sy: wilt u bedaren.
'k En doe niet dan ick bid:
Maer aen veel sachter ooren
Als d'uwe; daer ick't geen
Ghy weygerde te hooren
Al rede heb verbe'en.
Gaet nu met uw' gesellen
Vry heen, hebt ghy de moed,
Naer uw' verheven Cellen;
Maer soudt gh'oock eene voet
Van hier wel dorven setten?
Voorwaer ick meyn wel neen,
| |
[pagina 208]
| |
Singt dan alhier uw' Metten
En maeckt my die gemeen.
Wat wou den grooten Vader
Doen tegens Godes hand?
Sy bleven dan te gader,
En spraken van dat land,
Daer hy ten derden dage
Haer van de aerdsche huyf
Ontsnoerdt, na toe sagh jagen
Als een sneeu-witte duyf.
't En leen geen lange jaren
Of hy trock niet te min
Daer sulcke sielen varen,
Na 't Hemelsche gesin.
Daer warender die sagen,
Van hier tot aen de Maen,
Een pad vol diere Bagen
Daer hy door was gegaen.
De leden, soo sy seggen,
Besprack hy, dat men sou
In d'eygen graf-stee leggen,
Daer hy de reyne vrou
Scholastica begraven
Had niets te langh voor heen.
Den Heer gunn' ons sijn gaven
Door kracht van haer gebeen.
Maer sonderlingh ter eeren
Van haer, die door 't gebed
De winden en de weeren
Wel eer soo heeft verset,
Dat wy hier onder wegen,
Bescherremt van tempeest,
Oock namaels Godes segen
Bekomen na den geest.
|
|
