Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 112]
| |
[pagina 113]
| |
O Vromen verwinner van daed en van naem
Vincenti! leerd ons oock verwinnen,
Geen meester soo aerdigh, geen school soo bequaem
Als uw' gayool: wilt ons de sinnen
Dan leeren vervooghden.
Geen vromer men vind
Dan die de drift van sijn natuer verwindt.
De liefde is stercker als dood, end' als graf,
't Was aen Vincent seer wel te mercken,
Noch bancken, noch pleyen, noch bloedige straf
Kon hem yet tegen God doen wercken.
Geen kloecker op aerde,
Geen vromer men vind,
Dan die de drift van sijn natuer verwindt.
Die deugdelijck leven, die wonder wil doen,
Die soeck te lieven Godes glory,
En daer toe noch over hem selven te voen
Een tucht van stadige victory.
Geen kloecker op aerde,
Geen vromer men vind,
Dan die de drift van sijn natuer verwindt.
Dit is het dat IESUS wou seggen, wanneer
Hy leerde dat sijns Vaders hoven
Verdroeghen gewelders, want sinnekens teer
Den Hemel niet en sullen roven.
Geen kloecker op aerde,
Geen vromer men vind,
Dan die de drift van sijn natuer verwindt.
Komt driftige sielen! komt vestigt dit les
Aen Sint Vincent, wat deed hem winnen,
Sijn brandenden rooster, sijn villende mes,
Als d'overhand van sijn sinnen.
Geen kloecker op aerde,
Geen vromer men vind,
Dan die de drift van sijn natuer verwindt.
De kolen verzengden, de schaerden doorsneen,
De wonden liepen tot malkander,
| |
[pagina 114]
| |
Men tangde sijn sijden, men perste sijn leen,
Maer hy verwon soo't een als't ander.
Geen kloecker op aerde,
Geen vromer men vind,
Dan die de drift van sijn natuer verwindt.
Bebloede Tyrannen bedeckt u van schaemt,
Och! had ghy noyt dit spel begonnen.
Den Martelaer is al te moedigh genaemt
Vincent, verwint, ghy blijft verwonnen.
Geen kloecker op aerde,
Geen vromer men vind,
Dan die de drift van sijn natuer verwindt.
De beulen nu moede van't pijnige Cruys,
De'en op een bed den man wat rusten,
Maer IESUS dee halen den Martelaer t'huys
Tot sachter bed van sijn wellusten.
Geen kloecker op aerde,
Geen vromer men vind,
Dan die de drift van sijn natuer verwindt.
Sijn lichaem en kon ooc niet werden geschendt
God deed't bewaren door een raven,
In alles verwinner, in alles Vincent,
Tot dat de Kerck hem had begraven.
Geen kloecker op aerde,
Geen vromer men vind,
Dan die de drift van sijn natuer verwindt.
Godsaligh verwinner, wy schepselen broos,
Die ons soo qualijck kunnen dwingen,
Versoecken uw' voorspraeck, en eeren de roos
Uws kroonings. Des wy blijven singen,
Geen kloecker op aerde,
Geen vromer men vind,
Dan die de drift van sijn natuer verwindt.
|
|
