Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 1]
| |
[pagina 2]
| |
DEn achtsten dagh, en d'eersten alder tijden,
Wanneermen plagh de kind'ren te besnijden
Nae Moysis' wet, en was nau omgekomen,
Of 't maegden kindt heeft voor ons aengenomen,
| |
[pagina 3]
| |
Door middel van een roo-bebloede snede,
Ontfangen in sijn alderwitste leden,
Den soeten naem, den soeten naem van IESUS
Door ons' ellend',veel rijcker als van Cresus.
Dit arme kindt, tot noch toe inde latten
Gedoken van een Betleëmsche krebbe,
Doet wijcken all' des werelds gulde schatten,
Die yemandt had, of immermeer kon hebben:
Geen oor, geen hert, geen oog en sag oyt waerder
Geschenck als 't geen ons IESUS den bewaerder
Op huyden geeft uyt Goddelijcker minne,
Om 't nieuwe Jaer geluckigh te beginnen.
't Is reden dat den Christen nu verdove
Het oude woordt: Principium à Iove,
Jupijn is wind, en daerom moet na desen
Van IESUS naem al ons beginsel wesen,
Van IESUS naem, die ons met prijs van bloede
Eens d'oude schuld ten vollen sal vergoeden,
Des geeft hy hier alrede t'onsen beste,
Een deel sijns bloets, als hand-gift vande reste.
O dierbaer pand! o liefde boven maten!
Mijns Hey’lands! die om d'armen mensch te baten,
Hier op hem neemt een slag van sulcke pijnen,
Die schier de glans sijns hoogheydts doen verdwijnen.
Hoe had den Heer oyt lager kunnen duycken
Dan dat hy aen sijn leden laet gebruycken
Het merck daer mee de sonde werdt getekent,
End' al die't draegt voor sondaer wert gerekent?
Maer 'twas voor ons dat IESUS dit wou lijden,
Om dat hy oock ons leeren sou besnijden
Al wat in ons verkleynen mogt syn glory,
Gesigt, gehoor, verstandt, wil, en memory,
Met al de rest van sinnen en van leden.
Want nu den Heer sich t'onsen dienst besteden
Komt gansch en gaer, is 't re'en dat wy hem geven
| |
[pagina 4]
| |
Weer ziel en lijf, om t'sijnder eer te leven.
Och dat wy dit niet vroeger en begonnen!
Och dat ons oyt den vyandt heeft verwonnen!
Och dat wy door des wereldts argelisten,
Zoo schoonen tijdt van jaren soo verquisten!
Dan nu 't soo is, soo laet ons niet wanhopen,
Maer door 't verswijm voordaen te snelder lopen,
En wie soud' niet wat arbeydts avonturen,
Voor hem die't werc ooc loont van d'elfster uren?
Midsdesen sal, Heer IESUS ons bewaren,
Tot dat wy eens ten eynde onser jaren,
Gewandelt door sijn aengewese paden,
Van hem de Croon ontfangen der genaden.
Hier na verlangt mijn ziel met all' haer krachten,
O Iesu! laet ick my van sonden wachten.
End' op dat ick my naer uw' wil mag dragen,
Gunt dat ghy hiet, en hiet na u behagen.
|
|
