Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen
(1631)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 525]
| |
Stem: Eylaes liefde uvv’ kracht.
WAerom zoo grooten
Ghy doolt want werd u
twist// Gemaekt
af// Gekeurd
o Calvinist// Om het Vage-
eens deze straf// Zoo en blijfter
vyer// Helaes! el-
nu// Voordaen geen
| |
[pagina 526]
| |
 lendig dier// │
hoop voor u// │ Van Goods be-
loofde rijk// Ghy zult my
zelfs gelijk// Doen hebben als
g’alleen// Met aen-
dacht d’eyge re’en// Van u Godes
woord// Zult hebben
| |
[pagina 527]
| |
 uytgehoord.
II.
Doet op dan eens uw’ mond,
En zegt of u d’erfzond
Oit vergeven is;
Voorwaer, nae ’t nieuw ghewis
Van uw’ vervormt Gemeen,
Ghy moet bekennen: Neen.
Zoo dat deze smet
Noch deur geloofde wet,
Noch door ontfangen doop,
Noch deur gebrokte zoop;
Zoo lang ghy hebt geleeft,
Vw’ ziel verlaten heeft.
Noch in ’t aerdse dal,
Haer oit verlaten zal.
III.
Is dit dan zoo; me vrind!
Zoo gaet eens toe en vind
Voor u, en uw’ maets,
In d’ander werld, een plaets
Daer uw’ bevlakte ziel,
Van ’t vuil mag werden iel:
’t Welk haer, zoo ghy drijft,
Hier totte dood toe blijft.
Want in het rijke Goods
En komt niet vuils of snoods. Ga naar margenoot+
Zoo moet dan dit fenijn
| |
[pagina 528]
| |
Voor heen gezuyverdt sijn
Of ghy zeilt het schip
Aen twe’en, op d’helsche klip.
IIII.
Ziet hier dan, arme knecht!
Hoe qualijk ghy berecht
Sijt van Komen Ian,
Als hy uw’ zielen van
Het Vagevier ontbloot,
Heeft nae de twede dood
Jammerlijk gestierd,
Daert eeuwig vlamt en vierd.
Maer och! veel nutter had
Voor hem ’t onreyne vat,
En voor den Volke mee,
Gelaten op zijn stee
’t Oude Vagevier
Nae d’oude Kerks manier.
V.
Maer t’Goddelijk beschik
Doed u in ’t ogenblijk
Van de bleke dood
Verhuyzen uite schoot
Al watmen daer in vond
Van erf, of eigen zond.
Maer ey lieve! doed
Voor al ons werden vroed,
Met schriftelijk bescheyd;
Dat Godes majesteyt,
De dood dit heeft gegundt.
Eylacen! ghy en kundt
Nu noch nimmermeer
Ons goed doen deze leer.
| |
[pagina 529]
| |
VI.
By namen, als de dood,
Van d’aerde kleyn of groot
Weg neemt ombedacht;
Ter wijl, dat al de kracht
Van ’t zonderling geloof
In hen leyt dor en doof.
Lieve! zegt mijn dan
Hoe hem ’t geloof dan kan
De zielen maken schoon?
Ghy zegt: ’t is Godes zoon
Die haer zijn deugd toeschrijft
Hoe wel de zonde blijft.
Maer wat vreemder spruyt
Zal hier dan groeyen uit?
VII.
De zielen gaen om hoog,
Doch blind van ’t geest’lijk oog:
Hebbende ’t gezight
Gekeert van ’t Hemels licht;
En daer toe noch de schuld,
Van ’t eeuwig helsch geduld.
All’ gelijk gegrond
In d’aengeerfde zond.
Die neffens ’t hoogste goed
Hem altijd zal en moet
By blijven. Maer helaes!
De man is my te dwaes
Die met zoo veel zots
Verkrijgt zoo weynig nots.
|
|