Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen
(1631)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 511]
| |
Stem: Onder de Linde groen.
GEdenk o Creatuer,
Die u van zonden puer// Houden
wilt, de uer uw’s doods// En be-
neffens ’t oordeel Goods// Zijn
rijk, en ’t helsche zuer// Dit
| |
[pagina 512]
| |
 zijn de leste vier// Die ellik reed’-
lijk dier// Zullen eens te wach-
ten staen// Na sy deur verscheyde
baen// Gewandelt hebben hier,
’t Is toch al te zeer bekendt//
Zulken leven zulken end// En men
| |
[pagina 513]
| |
 zag noit geen// Boomen in ’t ge-
meen// Vallen, als daer na// Datze
vroeg en spa// Haer neygden, lang
voor heen.
II.
Wel zalig is de man,
Die hier naeduchtich van;
Altijd tusschen hoop en vrees
Levende, van ’t snode vlees
De drift, vervoogden kan.
Hier toe plag ons wel eer
Te helpen al te zeer
Het byzonder oordeel Goods, Ga naar margenoot+
’t Welk ons inde uir des doods
Verzekerd d’oude leer.
| |
[pagina 514]
| |
Maer sind dat de nieuwe wet
Van Geneven, afgezet
Deze Vierschaer heeft;
Vind’ ik dat men leeft
Vryer alsmen plag,
Om dat langer dag
Ons min naedenkens geeft.
III.
Waerom wil ik bezwaerd
Hier leven opder aerd?
Nu ik niet dan in het dal
Iosaphats, met ’t groot getal
Voor God verschijnen zal?
’t Geen over veelen gaet,
En lang te wachten staet,
Eischte noyt zoo grooten schrik,
Als wel doet het geen dat ik
Eerlang verwacht van quaed.
Zachjes, zachjes broeder fijn!
Dit en zal aldus niet sijn.
Hoord eens wat bescheyd
Hier de schrift van zeyd,
Nae d’oprechte zin,
Die noch meer noch min
Den wijzen ons verbreyd.
IIII.
’t Is, sprak hy, al te licht Ga naar margenoot+
Voor ’t Goddelijk gezicht,
Te vergelden yder een,
Nae de weg by hem getreen,
Wanneer hy ’t leven zwicht.
De sterfdag steldt de maet
Van ’t geen, ’t sy goed, ’t sy quaed,
| |
[pagina 515]
| |
Ons in ’t dal van Iosaphat,
Van Goods ongemete schat
Voor ’t lest te wachten staet.
Wildy vorder blijk hier van?
Let maer op den Rijke man; Ga naar margenoot+
Die Goods slinker hand,
Van dit aerdse land,
Op den zelven dag
Als de dood hem zag,
Wurp inden Helschen brand.
V.
Zulks ook zijn weer-partuir,
Op d’eige zelve uir
Vande lang verwachte dood,
Kreeg de gunst van Abrams schoot;
Voor ’t wel verdrage zuir;
Waer uit wel klaerlijk blijkt;
Dat God sentency strijkt
Op de zonde, voor de deugd,
’t Sy ter hellen, ’t sy ter vreugd,
Wanneer de ziel ontlijkt.
Want ter vonnis wezen moet,
Eermen d’executie doedt.
Heer! doorprikkeld dan Ga naar margenoot+
’t Hart van wijf en man
Met uw’ vrees, op dat
Elk een naer uw’ Stad
Zijn krachten t’zamen span.
|
|