Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen

CXLVII. Dosis.
De Landgraef.

Stem: O Schoonste personagie.

EEn Land-graef hoog-ge- ⁺
boren// Sprak tot verschoning van
Zijn boosheyd nu en dan// Is’t dat

+ Ex Caesario Heisterbachensi lib. 1. cap. 27.

[p. 461]

 

 

ik uytverkoren// Van Gode ben,

 

zoo’n schaed// My geenderley

 

misdaed// Ben ik verstoten,

 

Zoo blijft besloten// Gods prede-

 

stinatij// En my en kunnen

 

Geen deugden gunnen// D’alder-

[p. 462]

 

 

minste gracij.

 

II.

 

Dus sprak den omberaeden.

 

En ziet, niet lang daer nae

 

Bezocht deur Goods genae,

 

Riep: och ik ben beladen

 

Met al te scharpen pijn.

 

Helpt my toch medecijn!

 

En hy met rede:

 

Steld u te vrede.

 

Want is d’uir gekomen

 

Goed Heer! zoo’n mogen

 

U al mijn drogen

 

Niet een uir tijds vromen.

 

III.

 

Of is, te wederzijde,

 

Vw’ eynde hier noch niet:

 

Zoo’n vreest ook geen verdriet.

 

Waer op het kranke lijden

 

Des Landgraefs: laet de gunst

 

Van uw’ hervare kunst

 

Met Gode werken.

 

Die nae wy merken

 

’t Kruid de kracht gegeven

 

Heeft, om daer mede

 

De zieke leden

 

Spoedig te doen leven.

[p. 463]

 

IIII.

 

Heer Landgraef! al te degen

 

Vw’ reden hebben slot/

 

Helpt u, zoo helpt u God.

 

Maer waerom dan den zegen

 

Van ’t Goddelijk vermaen

 

Tot noch toe wederstaen?

 

Die door mijn kruiden

 

U zoukt op huiden

 

’t Leven te verlengen,

 

Zult ook door smarten

 

Van rou des harten

 

God tot zoening brengen.

 

V.

 

Want die door midd’len geven

 

Van Kruid, van steen, van been,

 

Wou gaef heyd vande leen:

 

Wil ook het eeuwig leven

 

Niet anders geven, dan

 

Deur deugd van wijf of man.

 

De Landgraef vatte

 

De rijke schatten

 

Van Goods milde gaven.

 

Dat hier dan mede

 

De nieuwe zeden

 

Haer gevoel op schaven.

 

VI.

 

Heeft God u deur goe werken, ⁺

 

Die ghy hebt in uw’ magt,

 

Den Hemel toe gedacht;

 

Zoo wild uw’ roup versterken.

 

Verzekerdt dat ghy zult,

+ Praedestinatio Catholicorum, nec Socordem facit justum; nec desperare peccatorem. 2 Petri 1. 10.

[p. 464]

 

Indien ghy doed, en duldt,

 

Met Christen zinnen

 

Den Hemel winnen.

 

Maer die zonder dezen,

 

Met iel vermeten

 

Haer pligt vergeten,

 

Hebben reen te vrezen.

 

VII.

 

Werd nu uw’ ziel gevonden,

 

Ten tegendeele, in

 

’t Verwurpen huysgezin;

 

’t Welk Christus om de zonde,

 

Die ghy wel laten kond,

 

Vervougt ter Helscher grond:

 

Zoo weet voor zeker

 

Dat ghy den Beker

 

Van den draek zult smaken;

 

Wil uw’ ellende

 

Noch staet noch ende

 

Van haer zonden maken.