Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen

[p. 445]

CXLII. Dosis.
De Potbakker.

Stem: Wel Lustig’ Amoureuse geesten.

I’El mensch du bist wel onberaden
Die u beklaegt van God den Heer,
Want die hy wil, doet hy genade,
En die hy wil, verhard hy weer. Gelijk ⁺
als een Potbak-kers hand// Een vat ⁺

+ Rom. 9. 18.

+ Rom. 9. 21.

[p. 446]

 

 

ter eeren, of ter schand// Wt eene klomp

 

wel maken mag// Zoo gaet het ook met

 

Goods gezag.

 

II.

 

Hier uit besluit, met stouten monde,

 

De Calvinist; dat God de mensch

 

Eer hy hem schiep voor d’oudste stonden,

 

Het meerendeel, uit vrye wensch,

 

Tot vaten heeft geschikt van schand:

 

Dat is gevougt ten Helschen brand.

 

Met will’keur, dat tot zulken end,

 

Zijn wet by haer zou sijn geschend.

 

III.

 

Maer zeker van zoo harden schikken,

 

Verkondigt van zoo wreden tolk;

 

Veel meer als met goe re’en verschrikken

 

De ooren van ’t gelovig volk.

 

Neen! God en wil, de boos heyd niet: ⁺

 

Hy schiep den mensch tot geen verdriet;

+ Psal. 5. 5. Sap. 2. 23.

[p. 447]

 

Maer tot genae van ’t Hemels erf

 

Uit ons helaes! kwam al ’t bederf. ⁺

 

IIII.

 

d’Onvroede mensch, die door des Heren

 

Beleefde gunst, geschapen was

 

Van aen begin een vat ter eeren,

 

Vervuilde d’uitverkore mas.

 

En bragt die als een Hemel glomp,

 

Tot schae van een beslijkte klomp.

 

Daer uit het Goddelijk genaed,

 

Den dezen trekt, den geenen laet.

 

V.

 

Maer laet, wel tot zijn groot mishagen;

 

Nae dien hen God, met moede zacht,

 

De lang verdiende straf doet tragen, ⁺

 

En tot berou van zonden wacht.

 

Daer uit d’oprechte kennis werd

 

Genomen, hoe dat God verhard

 

Den zondaer, die tot waere boet

 

Verbeid werd, met een zacht moed.

 

VI.

 

Het is om hem weerom te ruggen

 

Te trekken, van ’t verdoolde pad.

 

Of immers wil hy blijven stuggen,

 

Te reyken uit de drouve schat

 

Van gramschap, die d’onvroede ziel,

 

Van zonden vol, van deugden iel,

 

Heeft tegens den verwoeden dag

 

Vergaerd, deur Godes lang verdrag.

 

VII.

 

Wy blijven dan ronduyt belyen:

 

Dat God noch zond, noch dood en wil. ⁺

+ Osaee 13. 9.

+ Rom. 2, 4,

+ Ezech. 18. 23.

[p. 448]

 

Hem biddende de ketterijen

 

Voordaen te maken stom en stil.

 

Ten eynde dat zijn Majesteyt,

 

Oneyndig van barmhartigheyd,

 

Met waer geloof, liefd, hoop, en vrees,

 

Gedient mag zijn van alle vlees.