Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen
(1631)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
AuteursrechtvrijStem: Op ‘t Pharizees geloof. Ziet Dos. 13I.
GHy schend door uw’ Predestinacy,
Vernieuwer vande Christen wet!
De glans van Goods beleefde gracy
Ter wijl ghy zijn beschikking zet
Voor d’eeuwen, eer hy deugd of zonde
Voorzag, van ’t menschelijk getal,
Ten Hemel, of ter Helscher gronden
Te brengen, door zijn wel geval.
| |
[pagina 443]
| |
II.
Maer waer de zaek aldus gelegen,
Gelijk als lastert Ian Calvijn;
Hoe zou de mensch in Godes zegen, Ga naar margenoot+
En nae zijn Beeld geschapen sijn?
Want ’t geen zijn hand wrocht inder tijden,
Wou zijn beschik voor d’eeuwigheyd. Ga naar margenoot+
Gelijk, naer eisch van ’t waer belijden
Des Chris doms, Augustinus zeyd.
III.
End’ ist dat God zijn meeste knapen
Geschikt heeft tot de laetst’ ellend,
Hoe’n heeft hy ook dan niet geschapen
De dood, het geen de Schrift ontkendt? Ga naar margenoot+
Geneven heeft haer dan vergeten,
Voorwaer, met een te groven fout;
Ter wijlze Gode heeft geweten,
Het geen de Duyvel heeft geboud.
IIII,
’t Is deze, die de dood gevonden;
Zijn haet ist, dieze heeft gewrocht:
Als hy den mensch tot d’eertste zonde,
End’ ons met hem al t’zaemen brocht.
Maer zeker, wel tot groot mis hagen
Des Scheppers, die ter zelver stond,
De wonden van de Helsche slagen
Met zalf van zijn genae verbond.
V.
Daer aen wel klaerlijk is te merken
De goedheyyd van zijn Majesteyt,
En dat veer boven all’ zijn werken Ga naar margenoot+
Uit steekt zijn barremhartigheydt.
| |
[pagina 444]
| |
Hoe zou nu zulks, met schijn van reden,
Een Christen kunnen houden staen,
Indien den Heeer de wereld smeede
Om ’t merendeel te doen vergaen?
VI.
Maer Jacob ist die ik beminde Ga naar margenoot+
End’ Esau dien ik heb gehaet.
Ach! leest maer wel: ghy zult bevinden
Dat zulks gezeyd is, nae ‘t misdaed.
Goods minne-zucht ist niet te gronden Ga naar margenoot+
Zijn liefde tot den Hemel raekt.
Maer, leyder! ’t vuil van onze zonden
Ist, ’t welk zijn hand rechtvaerdig maekt.
VII.
Gelijk een Vormer wel gebruyken
Mag nae zijn keur het vuile slik
Om daer af twee verscheyde kruiken
Te drayen: zoo mag Goods beschik
Wel vormen twee bysond’re vaten
Van zielen, tot verscheyden end.
‘k Zeg t’een verheff’ en ’t ander laten
Tot straf der zonden, in d’ellend.
VIII.
Maer dat verschoondt de fijne naty,
Met haeren Vader niet met al:
Ter wijl hy steldt zijn reprobaty,
Eer God voorzag der zonden val.
Dit is toch tegens alle reden;
Want doe en wasser noch geen slijk,
En die zoo met de zielen deede
Waer Beeljal eer, als God gelijk.
|
|