Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen
(1631)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 243]
| |
 Vw’ zoon, uw’ een-geboren,
Tot allen eeuwigheden// Een
Priester zoude// Na Melchi-
sedechs zeden// Bestaend’ in
brood en wijn// Wild ons ver-
lan-gen,
| |
[pagina 244]
| |
 Het welk uw’ hoogste glorij is,
Door deze Mis// Ten dank
ontfangen. Wilt ons
II.
Ontfangen, zegg’ ik, n’advenant
De liefde-zucht, daer mede
Gh’ ontfingt de diere offerand
Van zijn bebloede leden,
Op ’t hoogste van Calvaren:
Die u hier min noch meer
Dan zooze daer en waeren
Geofferdt werden weer.
Doch in manieren
Niet van rood bloed, noch kruisse pijn;
Maer minne schijn:
Zoo wijze vieren.
III.
W’en kregen toch in’t aerdsche land
Van d’overrijkke handen
Vws Majesteyts, noit dierder pand
| |
[pagina 245]
| |
Als deze offeranden.
Des wy met grote reden,
Tot eer en dankbaerheyd,
Die wederom besteden
Aen uw’ grootdadigheyd.
Des uw’ genade
Weer mildelijk vergeven zal
Den drouven val
Van onz’ misdaden.
IIII.
En nae dien dat geen maet en heeft
Vw’ ongemeten zegen;
Zoo bidden wy, dat ghy ons geeft,
Van ons liefs Heren wegen,
Te doen naer uw’ geboden
Zoo lang als wy hier sijn:
End’ alle Christen dooden
Te rusten zonder pijn.
Weerhoud de plagen
Van krijg, van pest, van honger mee//
En geeft ons vree
In onzen dagen.
V.
Laet tot u komen alle vlees:
Verhoordt den rechten armen.
Bewaerdt de weu, beschermt de wees;
De kranken wil ontfarmen.
Maer zonderling den geenen
Wiens weldaed of besprek
Ons oit verbon, verlenen
Het geen hen is gebrek.
Op datze t’zamen
Met ons, bereyd tot alle deugd,
| |
[pagina 246]
| |
In u verheugt
Sijn altijd: Amen.
|
|
