Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen
(1631)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 240]
| |
Met kled’ren, nae verscheyde keur
Van wit, van zwart, van roo coleur.
Daer toe de Bel
’t Fatçoen gheeft van een Apespel.
II.
Een Ape-spel! ik laettet toe
Voor een die nu weer is te moe
Te druylen mette rode vaen
Des kruissen, zulks als Luciaen
Hier voortijds dee: Die Christum wel
Bespotten dorst van kamerspel.
Gaet dan weer aen
En volgt op zijn gespoorde baen.
III.
Maer Christus zal, O lieve vriend!
Van ons daerom te min gediendt
Niet werden: neen. Want hadden wy
Van heydendom, of kettery
Als z’ons belachten, werk gemaekt;
Wy hadden lang ’t geloof verzaekt.
Doch hoort en ziet:
Zoo’n scheldje boven kennis niet.
IIII.
Weet dan, fijn man, als dat de Mis
Een waere Offeranden is.
Die door Melchisedechs Autaer
Gefigureert van Christo klaer,
Is opgeofferdt onder schijn
Van tarwen-brood, en druive-wijn.
Doch zoo dat daer
Zijn lichaem tegenwoordig waer.
V.
Maer nu hy ons daer by gebood
| |
[pagina 241]
| |
Te heugen zijn gekruiste dood:
Zoo heeftmen ook van d’oudste Kerk,
Alzoo gepleegt dit offerwerk;
Dat yder een van Godes huys
Daer in mogt zien zijns Meesters kruis.
Want hier op staet
Voor ’t eersten, al het Misgewaed.
VI.
De Albe, is Herodes rok.
d’ Amict, het oog verbonde jok.
De Stool, Manipel, Schortelband,
De koorden daer de Ioodsche hand
Den Heer me’e bon zoo menigmael:
Tot dat hy aen een geessel-pael
Wel vast gehecht,
Bereydt wierd tot het kruis-gerecht.
VII.
Hier op zoo komt nu als gereed,
’t Kasuffel, voor het purp’re kleed.
Maer dat de Priester, bokt en rekt
De handen vout, de ermen strekt,
Nu luyde spreekt, nu goelijk praet,
Ter wijl hy voor den Autaer staet;
Is min noch meer
’t Gelaet van Christus onzen Heer.
IIX.
d’Onnoselheyd des Heeren, past
Op’t water daer den dienst me’e wast.
De Klinkkebel, een waerschou is
Tot aendacht van de Heymenis;
Die zonderling nae dit geschal
De Priester Goods uitwerken zal.
Daer op voor ’t lest,
| |
[pagina 242]
| |
Volgt. Ite consummatum est.
IX.
Gaet nu en durft noch spotten, met
d’ Hoogwaerde van ’t gemeyn gebed:
’t Welk Godes Kerk ook voor u stort,
Terwijl de Mis geofferdt word.
Maer liever, sydy heus en vroed,
Zoo bidt dat Iesus dierbaer bloed
Vw’ harden Nek
Vermurcht, en tot bekering trek
|
|