Extractum Katholicum, tegen alle gebreken van Verwarde Harsenen

[p. 194]

LXI. Dosis.
’T Brood Van Tegen-Sprack.

Stem: Op de Schriftuir, ziet Dos. 16.

I.
HEt brood, het Hemelsch brood, ⁺
’t Welk ik u tot een teiken
Van liefde al te groot,
Eens komen zal te reiken;
Is voor des werelds leven,
Mijn aengenomen vleisch.
Waer op de Ioden keven,
En kozen krijg voor peis.

II.

Voorwaer ’t was geen bescheid,
Dat zy, voor weer te geven
Een zucht van dankbaerheid,
Ondankbaerlijkken keven.
Doch ’t waren Capharniten.
Maer dat een Christen Kerk,
Hier om dus komt te kriten
Is al te vreemdem werk.

III.

’t Sijn al te scharpe reen,
Wie zouze kunnen harden?
Een lyf kan maer op een
Begrip, bevonden werden.
En dan zoo moet noch even
De plaets sijn, meer noch min

+ Ioan. 6. 52.

[p. 195]

 

Van grote, als het leven,

 

’t Welk daer wil komen in.

 

IIII.

 

Waer Jesus lichaem daer,

 

Hoe zou hy hem voor d’ogen,

 

Iae selfs voor alle gaer

 

De zinnen schuilen mogen?

 

Al watmen komt te smaken,

 

Al watmen ruikt, of ziet,

 

Men oordeelt brood te raken

 

Of wijn, en anders niet.

 

V.

 

Ziet hier toch eens de kuir

 

Der Nieuwekerken oorde,

 

Daer zy tot een figuir

 

Mee dringt Goods klare woorden.

 

Ach ydelheid der menschen! ⁺

 

Die Goods verburgentheid,

 

Wilt trekken naer de wenschen

 

Van uw’ verzuft bescheid.

 

VI.

 

Moet ghy het wonder daed

 

Des Henels ons benijpen,

 

Om dat uw’ nauwe maet

 

Dat niet en kan begrijpen?

 

Weet dat des Heeren zegen ⁺

 

Is ruimer als uw’ hart.

 

En die haer spraken tegen,

 

Behaelden noit dan smart.

 

VII.

 

De wizen die wel eer ⁺

 

’t Gedoukte kind aenbaden,

 

En zagen min noch meer

+ S. Aug. lib, 22. de civit, c. 11.

+ 1, Ioan, 3, 20,

+ Math, 2, 11. Vide S, Chrys, in Orat, de S, Philogonio.

[p. 196]

 

Als armoe van gewaden:

 

Met tederheyd van leden.

 

End’ efter hebben zijt

 

Eerbied’lijk aengebeden,

 

Als God gebenedijdt.

 

VIII.

 

En dat niet dan op een

 

Gestart aen hen verschenen:

 

Daer voor hen alle reen

 

Van tegenspraek verdwenen.

 

Wat ist dat den Lantaren

 

In ons dan niet en hoord

 

Te werken met zoo klaren

 

Betuig, van Godes woord?

 

IX.

 

Neemt, eet, dit is mijn vleis,

 

’t Welk morgen inde handen

 

Zal tot zoo wreden eisch

 

Vervallen der vyanden.

 

Ziet hier ’t gestarde baken!

 

Daer op men ’t Sacrament

 

(Hoe zeer de Ketters kaken)

 

Voor Christus lichaem kendt.