Nieuwe gheestelijcke refereynen ende liedekens(1603)–Willem van Spoelbergh– Auteursrechtvrij Vorige Sonnet vande doot. O Felle Doot, die sult verslaen Al dat hier leven heeft ontfaen Hoe bitter is ons v vermaen, Niemant en can v cracht ontgaen. Ghy compt tot elcken int ghemeijn: Ist rijck oft arm ist groot oft cleijn: All' die leven in s'werelts pleyn, Al zijn sy oock van sonden reijn. Ghy neempt ons soo haest als ghy meucht Al dat ons droevich hert verheucht, Ghenuecht, geselschap, spel en vreucht, Al waert oock inde ionghe ieucht. All' die ghy raeckt met uwen poot, [pagina 30] [p. 30] Die moeten ruymen naeckt en bloot Soo wort het lichaem arm en snoot, Begraven in der aerden schoot. T goet dat wy lang hebben gespaert, Met arbeyt groot by een vergaert Ontneemt ghy ons stout onvervaert Wy wordent quijt spijt onsen baert. Alleen die doen naer Christus sin, En hen wachten van quaet gespin Die suldy brengen groot gewin, Doer v gaen zy ten hemel in. Maer die nu quaet van leven zijn En dienen dese werelt fijn Die brenght ghy in der hellen pyn Gesloten van Godts soet aenschyn. Prince: dit is den besten raet Dat elcken een hem wacht van quaet En stell' in eenen goeden staet. Zoo is die doot tot zynder baet FINIS. Vorige