Nieuwe gheestelijcke refereynen ende liedekens
(1603)–Willem van Spoelbergh–
Auteursrechtvrij
[pagina 22]
| |
Lof en dancbaerheydt zy v toe gheschreven,
Dat ick deur v gratie de werelt heb ghelaeckt,
Wiens valscheyd ick tot noch toe wel heb gesmaeckt.
Ghy Weerelt, hoe laengh hebdy my bedroghen,
Ter wijlen ick naer v ijdelheydt heb ghehaeckt,
En hebbe v ghedient naer alle mijn vermoghen:
Alle dat ghy my hebt belooft, t'is al gheloghen:
T'was puer ijdelheyt daer ghy my met hebt gepaeyt.
Daer om ick wt alle v stricken nu ghetoghen,
Loue den heylighen Gheest, die my heeft bewaeyt,
En met sijnen soeten in vloedt soo heeft versaeyt,
Dat ick roepe met sijn gratie bestreken:
Adieu, o vveerelt, met all'v valsche treken.
De VVeerelt.
Hola dochter, wilt v soo vroegh beroemen niet,
En singht gheen triumph, eer ghy hebt victorie.
V staet aen veel bitterheydt, en groot verdriet,
Ist dat ghy aldus verlaet mijn glorie
Met alle mijn plaisir: Ay slechte Torie,
Ghy zijt al soo teer van v vrouw moeder ghedaen:
En dan ick, met mijn gheheel consistorie
Sal v niet met vreden laeten in dese baen:
Ick salt v doen costen (can ick) menighen traen.
Oock wat weet ghy oft ghy sult persevereren?
En wat suldy dan anders als schande begaen?
Dus ist beter deughdt inde Weerelt hanteren,
Soo mooghdy oock v vriendekens soulageren
En veel verdienen. En wilt dan soo niet spreken:
Adieu, o vveerelt, met all'v valsche treken.
De Bruydt.
Al moest ick, o Weerelt, veel schreyen en treuren:
Saligh zijnse die weenen (naer Christus leere)
Want den troost des heylighs Gheests sal hen ghebeuren.
Die ick al-reede beghint te voelen seere,
Ende verwachte hier-nae-maels duysent-vout mere.
En die v dienen, moeten die niet veel suchten?
Sy hebben veel meer droefheydts, tot elcken keere,
Dan sy van v crijghen op rechte ghenuchten.
| |
[pagina 23]
| |
Daer-om, al vervolcht ghy my met veel geruchten,
Om my wederom te brenghen in v parcket:
Gesterckt deur Godts by-standt en sal ic niet vluchten.
Al hebder veel ghetrocken van hun goedt op-set,
Daer zijnder veel meer die ontvloghen zijn v net.
Op dit betrouwen ben ick van v gheweken,
Adieu, ô VVeerelt, met alle v valsche treken.
De VVeerelt.
Lieue dochter, laet varen al-sulcke sinnen,
Ghy zijt doch al te seer op v ghemack ghepast:
Oft ist dat ghy soo begheert Godt te beminnen,
Dat mooghdy doen en blijven onder mijn last:
Ghy siet hoe dat Neder-landt loopt verloren vast,
Waer wildy dan met alle v Nonnekens blijven?
De Bruydt.
My dunckt, o Werelt, dat ghy als eenen hond bast
Christus seyt (soo ons d'Euangelisten schrijven)
Dat twee heeren dienen niet en can beclijven:
Soo ist veel beter uwen dienst te versaecken,
Dan den opperste Heere van my te verdrijven.
Die can, alst hem belieft, dees benauwtheyt staecken,
En saligher doen af-loopen des landts saecken.
Als ick hope hy doen sal: dus laet staen quecken.
Adieu, ô VVeerelt, met alle v valsche treken.
Prince.
Den Auteur spreeckt.
Laet ons den Prince der Princen ghebenedijden,
Van zijn werck dat hy dees dochter heeft gewracht
Ghy mooght wel, Eerweerdige Bruydt t'allen tijden,
Met Maria Moses suster, Godts groote cracht
Loven en prijsen, die v wt Egypten nacht
Vol duysternis, dangieren en swaerigheden,
Tot dese gheruste plaetse heeft ghebracht:
Om hem hier te dienen met allen v leden,
En de Weerelt onder de voeten te treden,
Verwachtende hier-nae-maels den eeuwighen loon,
Naer dat ghy wettelijck sult hebben ghestreden,
Hy wordt daer boven bewaert veur uwen persoon.
| |
[pagina 24]
| |
Daer-om roept vrijelijck met eenen soeten toon:
Ghy, Weerelt, hebt nv in my v cans verkeken,
Ick seggh'v Adieu, met alle v valsche treken.
|
|