Leerzaame zinnebeelden
(1714)–Adriaan Spinniker–
Auteursrechtvrij
[pagina 88]
| |
't Wanvoeglyk hoog en laag. En hy zeide tot allen; Zo iemand achter my wil komen, die verlochene zich zelven, en neeme zyn kruis dagelyks op, en volge my. Luk.ix.23. Want ik heb u een voorbeeld gegeeven, op dat, gelyk ik u gedaan heb, gylieden ook doet. Voorwaar, voorwaar zeg ik u, Een dienstknecht is niet meerder dan zyn heer, noch een gezant meerder dan die hem gezonden heeft. Indien gy deeze dingen weet, zalig zyt gy, zo gy dezelve doet. Joan.xiii.15,16,17. | |
[pagina 89]
| |
Op het XXIste zinnebeeld.Wat ongeregeldheid is dit,
Dat hier de knecht te paarde zit,
Gelyk een vorst van hooge waarde,
Terwyl de koning met den drom
Van hofgezin en adeldom
Te voet gaat wandelen op de aarde!
Heeft deeze plompert niet geleerd,
Hoe dat men doorgaans hier verkeert?
Of is hy by de domme dieren
Van zyne jongheid zo gewend,
Dat hem geen' heusheid is bekend,
Noch achterdocht, noch goê manieren?
Is zyn verstand zo klein en slecht,
Dat hem 't verschil van Heer en knecht
Niet eenmaal voor zyne oogen zweeve?
Beweegt hem de eer en schaamte niet,
Dat hy het paard den koning bied',
En zelve zich te voet begeeve?
Of zo de vorst verkoos te gaan,
Zou zyne kleinheid hem niet raân
Zyn' Heer op 't voetspoor na te treeden?
Gewis, indien hy 't wel verstond,
Haast zag hy zulk gedrag gegrond
Op billykheid en goede reden.
Maar gaat dit vast, hoe komt het dan,
Dat in dit stuk zo menig man
Zyn' pligt zo verre gaat ter zyden?
Hoe komt, dat zich de knecht vermeet,
Terwyl zyn vorst den grond betreed,
Verwaand en trots te paard te ryden?
Of word die taale vreemd gekeurd,
| |
[pagina 90]
| |
Wyl 't niemand lichtlyk is gebeurd
Op aarde zulk bedryf te aanschouwen?
't Is echter niet dan al te waar.
En lust het u, men zal 't u klaar
En duidlyk voor 't gezicht ontvouwen.
De Koning, daar myn dicht van meld,
Is Jezus, wien in zyn geweld
En aarde en hemel is gegeeven,
Verr' boven al, wat koning heet,
Wat kroone draagt, wat troon betreed,
Wat rykstaf zwaait, in macht verheven.
De Apostelen, die zo gemeen
Met hem verkeerden hier beneên,
Zyn hier zyn hofgezin en vrinden.
En elk, die zich op hem beroemt,
Word hier zyn knecht en slaaf genoemd.
Dus zal men haast de waarheid vinden.
Want zo gy eens den staat bezint,
Dien deeze Koning heeft bemind,
En zelf bezeten hier beneden,
Gy ziet 'er niets, dan ned'righeid,
Ten allen zyden in verspreid:
Dat heet, den grond te voet betreeden.
Daar vos en vogel nesten bouwt,
Waar in zich welk van hun onthoud,
(Zo mogt zyn' hoogheid billyk zeggen)
Heeft 's mensen Zoon, hoe groot en waard,
Geen eigendom altoos op aard,
Waar op hy 't hoofd mag nederleggen.
Eens reed hy 't hooge Salem in,
Maar 't was slechts op eene ezelin,
Naar 't woord van Gods Profeet geschreeven:
't Was om een' schets en klein bescheid
Van zyne aanstaande heerlykheid
| |
[pagina 91]
| |
In 't oog van Izraël te geeven.
En ach! hoe haast, hoe haast verdween
Al dat hier goot en hoog in scheen,
Wanneer de stem der zeegezangen
Veranderde in een vloekgedruis,
En hy in smert en smaad aan 't kruis
Wierd tussen moorders opgehangen!
Doch zie eens veeler leven aan,
Die, wyl zy hem in 't hert versmaân,
Als knechten zynen naam belyden:
Gy ziet, hoe ider woelt en tracht
Naar rykdom, weelde, staat, en pracht.
En dat is, trots te paarde ryden.
Waar 't slecht dan, zo een dienaar dorst
Zich dus gedraagen by zyn' vorst,
Een' mens van eene stof en waarde,
Hoe zal dit klinken voor den troon
Van Gods ontzachelyken Zoon,
Den Heer van hemel, en van aarde!
Vooral, naardien hy in zyn' wet
Zo klaar en krachtig heeft gezet,
Dat ider, die 't verderf ontwyken,
En nevens hem in 't eeuwig licht
Wil praalen voor Gods aangezicht,
Hem hier in kleinheid moet gelyken.
Die zich verbeeld dit wangedrag
Voor zynen Koning op den dag
Van zyn gerichte goed te maaken,
Wy laaten 't gaaren op hem staan,
Doch achten ze allen wys beraân,
Die voor hun wissen welstand waaken.
|
|