|
| |
Prijsingh.
WOrt oyt een eerlik man by sijnen vrient gepresen?
Hy, die men prijsen wil, en dienter niet te wesen,
Tis anders mette vrou. Het staet de mannen vry
Te prijsen sijn gemael, oock schoon sy stater by,
Tis schande voor een man in sijn beleyt te missen,
En door verkeerde sucht, niet recht te konnen gissen,
En des al niet te min soo wort oock losse waen
De mannen, sonder smaet, in vrouwen toegestaen,
En wilt noyt echte man voor onverstandig houwen
Oock schoon hy vorder treet de gaven sijner vrouwen
Als u de waerheyt leert? of datter schoonder beelt
Als u de sin begrijpt hem in de sinnen speelt:
Laet yeder, dat hy mint, na sijn gevallen prijsen,
Geen minnaer hoeft het volck de reden aen te wijsen,
Waer op sijn liefde staet, de grondeloose min
Bestaet maer in de waen, en hangt maer aenden sin.
| |
I.
GEen Weeuwenaer met Kinders trout,
't En zy ghy schamel zijt of out,
Die moeder wert, noch zijnde maeght,
| |
| |
Gemeenlijck haer te laet beklaeght:
Het is een dingh gansch swaer om doen,
Eens anders kinders op te voen.
| |
II.
Nu tot het tweede deel. Een ouden man te trouwen
Is enckel-herten leet voor alle jonge vrouwen,
Gelooft het, watje doet, of hoe de saecken gaen
Gy zijt in dit geval, ghy zijter qualijck aen:
Indienje lieve-koost, een yeder sal geloven
Dat u beveynsde gunst sijn kasse wil beroven,
Indienje deftigh zijt, soo roept de gansche stad
Dat ja u gulle jeught een jongher liever had:
Indienje liefde pleecht, gy sultet al verkerven,
Want jonge lieden vreught doet oude lieden sterven,
Of sooje machtigh zijt te leven sonder man,
Wie ist die aen het volck de monden stoppen kan?
Dit maekt dan over al een angstig mis-vertrouwen,
Een pijn-bank voor den man, een helle voor de vrouwen,
Ach! 't is een vinnig mensch, en hart gelijk een steen
Die doot en levend vlees wil binden over een.
Komt tot het derde stuck. Veel kinders sonder baren
Zijn niet als enckel leet ontrent de frisse jaren,
Een stijf-moer is een woort dat al te vinnigh luyt,
Ondienstigh boven al ontrent een jonge Bruyt:
Men noemt ons seker lant daer, op besette reden,
Noyt inden breden raet een man en wert geleden
Die lieve kinders had, soo veel hem dienen mocht,
En efter in het huys een tweede moeder brocht:
Een jongen, die een hont eens dapper wilde treffen,
Vermits hy voor het huys niet af en liet te keffen,
Rogt juyst sijn Vaders wijf, en, met dat hy het wist
Soo riep hy tot het volck ten is niet al gemist.
‘Om kinders dient het wijf een echten man te trouwen,
Om kinders wederom haer lust te wederhouwen,
Om kinders, jonge vrou, soo quamje totten man ,
En om der kinders wil soo blijfter weder van.’
Tis dicmaels aengemerckt, dat naer het tweede paren,
| |
| |
En twist en huys-geschil haer selver openbaren
En vry al wranger zijn als in het eerste bed
Daer eenigh jeugdig paer te samen is geset,
De reden is bekent twee herten sonder bochten
Van eersten aen gevougt en inder jeught gevlochten
Zijn onder een gepaert en over een geleyt
Gelijckmen mande-werck van swacke teenen breyt,
Maer alsser eenigh volck te samen is gekomen,
Dat in een vorigh bed sijn ployen heeft genomen,
Wat is dat ongemacks, eer dat het eerste krom
Kan buygen na den eysch, en keeren anders om?
Gy, die genegen zijt om noch eenmael te trouwen,
Leert na de tijt vereyst, in nieuwe bochten vouwen:
Hier dient al meerder kunst, en vry al grooter kragt
Als die u swacke jeught heeft aenden man gebracht.
|
|
Auteursrechtvrij