Syons wijn-bergh
(1670)–M. van de Speybroek–
AuteursrechtvrijInhoudende verscheyden schriftuerlijcke liedekens, uyt den Ouden en Nieuwen Testamente by een vergadert
[pagina 150]
| |
't Dertighste liedt.
| |
Stemme. Daer was een herder wijs vermaert, &c.
DEn schoonen soeten Somertijdt
Die is nu voor handen,
Den Winter zijn wy gheworden quijt
In dese onse Landen,
Den Somer koomt
Vry onbeschroomt,
Looft God al met verstanden.
2. Den stranghen Winter is vergaen,
Van sneeuw, hagel, en regen,
De velden lustigh groene staen
Al door des Heeren zegen,
Soo dat den Mey,
In elck contrey
Nu blad'ren heeft gekregen.
3. De Bloemtjens spruyten lustigh uyt,
De velden staen ontloken
Van veelderley lieffelijck Cruyt,
Dat nu al geeft sijn roke:
Elck vogeltje singht,
| |
[pagina 151]
| |
Elck dyertje dat springht,
Bouwt weer, dat leyt gebroken.
4. Syon vriendinne wilt opstaen
En uyt den slaep eens rijsen:
Komt siet den schoonen Mey-tijt aen
Wilt danckbaerheyt bewijsen,
Hoe dat elck seer
Met Lof en eer
Sijnen Schepper gaet prijsen.
5. Ga naar margenoot* Al waer adem in is gheplant,
Dat love al den Heere;
Al songen wy met al 't verstandt,
Soo is hy vry noch meere,
Die al wat leeft,
Sijn voeder geeft,
Daer na verlanght elck seere.
6. Die hem hier aen den Mey vast houdt,
Om sijn vruchten te plucken,
In hem gelooft en oock betrout,
Die sal 't al wel gelucken,
Die sullen zijn
Bevrijt van pijn,
Voor dat eeuwigh verdrucken.
7. Een goede vrucht is haer bereyt,
Boven in 's Hemels stede,
Ginder men lacht, maer hier men schreyt,
| |
[pagina 152]
| |
Daerom noemt hy dit mede
Hier tranen-dal
Maer ginder sal
Het sijn een plaets van vrede.
8. Die onder sijn 's schaduw's beschut,
Hier op der aerden sitten,
Hebben een lomber ofte hut,
Daer sy voor koud' en hitte
Werden bevrijt,
Na deser tijt,
Is niet te gelijcken ditte.
9. Die hier nu sijn Lampen bereyt
Tegen 't korten der dagen,
En Oly te hebben planteyt,
Om niet te moeten vragen,
Al naer het nat,
Op dat sy dat
Beyde niet en beklagen.
10. Dan sal de deure toegedaen,
Al van den Lust-hof sluyten,
En al de dwase sullen staen
Daer moeten blijven buyten,
Die haren tijt
Zijn worden quijt
In 's wereldts ydel kluyten.
11. Maer sy sullen den schoonen Mey
In voll' aenschijn aenschouwen,
| |
[pagina 153]
| |
Die hem hier in 's wereldts contrey,
Als reyn wijse Jonck-vrouwen
Ontfangen in
Haer 's herten sin,
En vast op hem betrouwen.
12. Die sullen in den Winter-tijt,
Den Somer schoon genieten,
Ander droeve, maer sy verblijt,
Laet het u niet verdrieten,
Maer blijft getrouw,
Met 's Hemels douw
Sal hy u over-gieten.
13. Dan sullen uwe Boomen groen
Eeuwigh in vreughden bloeyen,
Als den Edelen bergh Syon,
Bevrijt zijn van 't verbroeyen,
Wanneer hy sal
Het qua getal
Der Boomen al uyt-roeyen.
14. Dan sal ick den Mey-boom verhooght
Boven ander uyt-blincken,
Gelijck als Esdras was vertoogt,
En tot ver-eeringh schincken,
Voor sijnen loon
Een schoone Kroon,
Wilt hier op, Lief, gedincken.
| |
[pagina 154]
| |
15. Oorlof edel Princesse Bruyt,
Wilt nu veel vreught vermeeren,
Gy sult haest hooren het geluyt,
Dat ick sal weder-keeren,
En ick met dy,
En gy met my
Eeuwigh sult triumpheren.
Behoudt het goede. |
|