Syons wijn-bergh

Inhoudende verscheyden schriftuerlijcke liedekens, uyt den Ouden en Nieuwen Testamente by een vergadert

Het veertiende liedt.
Zijnde een vermaninghe voor de jonge jeught, &c. aant.⁺

+ 014

Stemme: Het was een fraey rijck borgers kindt.

GHy Jonghe Jeught / schickt u tot deught,

[p. 87]

 

En wilt nu wijsheyt leeren,

 

Soeckt nu met vreught / seere verheught,

 

In de Boecken des Heeren,

 

Gods vrees', wilt dit aenmercken,

 

Wilt u daer in verstercken,

 

Die die in gaet / dit wel verstaet,

 

Krijght altijdt goeden raet.

 

 

 

2. Want avrechts is des Menschen doen,

 

Van Joncks tot quaet genegen,

 

Daerom ô jonge Spruytjens groen,

 

Verlaet des Sondaers wegen:

 

Leeft gy naer 's vleeschs behagen,

 

Ghy sullet u beklagen,

 

Eeuwigh hier naer / In pijne zwaer,

 

O Jeught neemt dit wel waer.

 

 

 

3. Denckt doch hoe kort dat is u tijdt,

 

Wat magh de Werelt baten,

 

Als u de doodt aen komt subijt,

 

Dan moet ghy 't hier al laten:

 

Het vleeschs wellustigh leven,

 

Wat is daer aen bedreven,

 

O Jonge Jeught / Des werelts vreught,

 

Het is een kleyn geneught.

 

 

 

4. Gaet toch, ô Jeught, van joncks op aen,

[p. 88]

 

Al in de deught des Heeren,

 

Van Joncks aen / weest God onderdaen,

 

En wilt u Ouders eeren,

 

U Naesten wilt beminnen,

 

Uyt reyner hert en sinnen,

 

Stelt u ghemoet / Na 's Hemels goet,

 

O Jonge Spruytkens soet.

 

 

 

5. In 't Hemelrijck (verstaet den toon)

 

Zijnd 'er gemaeckt die Straten

 

Van Peerlen en van goude schoon,

 

O Jeught wilt dit wel vaten:

 

Schickt u, ô Jonge Blommen,

 

Dat gy daer in meugt kommen,

 

Dit wel versint / Mijn lieve Kint,

 

Gods Rijck voor al bemindt.

 

 

 

6. Gods Kinderen (verstaet wel mijn)

 

Sullen als Sterren blincken

 

In klaerheydt als der Sonnenschijn,

 

O Jeught (wilt dit bedincken)

 

Den Heere salse loonen,

 

Eeuwigh met vreugden kroonen,

 

Hy salse dan / Gelijck een Man,

 

Seer lieff'lijck nemen an.

 

 

 

7. Maeghdeken kleyn / Jongelingh reyn,

[p. 89]

 

Dit Liedt wil ick u schencken,

 

Dit 's in 't ghemeen mijn beed' alleyn,

 

Dat ghy het recht meught dencken,

 

Schouwt doch des Wereldts wesen,

 

En wilt den Heere vreesen,

 

Dat 's mijn begeer / Van herten seer,

 

Helpt ons ô lieve Heer.

Behoudt het goede.

Een seker Philosooph tot de Jonckheyt segt, Wie en sald er niet tot de oeffeningh van eerlijcke saken verweckt werden, wanneer hy (maer door bejaertheyt) quam te verstaen, dat de geneuchten die daer uyt voortkomen, oprecht ende gheduerigh zijn? maer dat de ledigheydt, d' onkuysheyt, ende d' overdaet, (ende meer ander die den Goden tegen zijn) altijt met droefheyt veel Moeyelijckheyts ende verdriet vermenght is, doch uyt de liefde, ende uyt d' hanteeringe der deught ende uyt de voorsichtigheyt ende sorge om sijn leven wel aen te stellen, bekomen de goede van jongs op altijdt onvervalschte ende eeuwige gheneuchten ende vermaeckingen. Uyt de wellust heeft men in 't eerste wel blijtschap, maer daer naer rouwe ende droefheyt, doch uyt de deught sult ghy altijt naer de droefheydt vreughde bekomen.

't Is goet voor eenen man, dat hy het jock in sijner jeugt draegt. Klaeg-lied. cap. 3. vers. 27.

GOd in de Jeugt gesocht, laet hem voor-seker vinden,
Hy wil dan sijnen Geest aen onsen geest verbinden,
Maer die des Heeren Woordt in tijts geen acht en slaet
Klopt dickwils aen de deur wanneer het is te laet.

Gods Volck placht voor den Heer te brengen 't vet der Rammen,

Het gaefste van den stal, het beste van de lammen
Des Wijngaerts nieuw gewas, het eerste van het Velt
Wiert Jaerlijcks wel te recht voor Gode neer gestelt,
Sal yemant dan de gift het gront-sop sijner Jaren,
Sijn levens slegtste deel voor sijnen God bewaren,
Sal yemant dan het Vleesch bedienen in de Jeugt,
En brengen voor den Heer dat by naer niet en deugt,
Een romp van sware quael van buyten en van binnen,
Een Hooft dat schuddebolt een deel versufte sinnen,
Een lam of kreupel been, een lijf vol flereçijn?
O neen, de nutte tijt dient uyt gekocht te zijn.

Hoe menig Jongeling komt 's Morgens uyt gesprongen,

[p. 90]

 

Die eer de Sonne daelt wert in het Graf gedrongen,

 

Hoe menig wacker oog wert 's avonts toe gedaen,

 

Dat schoon de Sonne rijst geen mensch siet open gaen,

 

Wy sien het dag aen dag, 't en is voortaen geen wonder,

 

De Son gaet aen den mensch wel op den middag onder,

 

En wat 'er hier en daer gebeurt aen eenig man,

 

Denckt vry dat 't u en my oock wel gebeuren kan.

 

Het is dan best beraen te wegen alle saken,

 

Om sonder sijnen weert geen tekening te maken,

 

De Jeugt en is maer roock, dies acht ick alder-best

 

Te houden elcken dag, als of hy waer de lest.