Van het wolkje af

[p. 41]

Drie

[p. 43]

[Aarzelend tussen zang en zin, ik licht]

Aarzelend tussen zang en zin, ik licht
uit de voegen van het bestaande dit gedicht -

het is van nu af op het binnenwereldse
gericht, het ligt bij wijze van spreken
in de vouwkuil van de wolken, het kan
de kristallen van het ijs vertolken

en vele cohorten vokalen kunnen volken
beheren en beheersen zolang in mij het kind
de wet van klank en kleurwoord vindt.