De mens van Paracelsus

[p. 48]

[p. 49]

[Zolang ik tot je spreek ben jij niet]

Zolang ik tot je spreek ben jij niet
tenzij ik je kwets met het stigma
op de dingen: het geschreven woord.

Zo voel ik de gêne van het genie,
want je benoemen is je baren
en je geboorte is het bloedend woord.
Jouw zijn is een zijn in taal.

Als de nacht valt uit zijn duisternis
dan word jij klaar. Ik pak je op
en zoen je op je zachte schaamlip.