Dicht-kundige ziele-zangen, op-gesongen door verscheyde zangh-lievers
(1681)–Philippus van Sorgen–
Auteursrechtvrij
[pagina 44]
| |
Stemme: Repicavan.
I.
O Heyl Fonteyn
Van ‘t klare suyvre sap,
Dat uwen Hof bevochtight en besproeyt,
O Pat van ‘t levent water, komt ey spoeyt
Tot my uw stroomen, maeck dees soute gront
Tot vruchtbaer lant, en doet dees dorre boom
Met kracht herleven,
En vruchten geven,
Aen uw volle stroom.
II.
Ontwaeckt o windt
Uyt Zuyd’ en Noorder hoeck,
Doorblaes, doorblaes dees gantsch verwoesten hof,
Op dat sijn Speceryen botten uyt,
Kom geest van God en in oneynd’ge kracht,
Stort neder op mijn diamante hert,
Kom breeck dees rotsteen,
Kom breeck dees rotsteen,
Geeft mijn liefden smert.
III.
Het kost’lijck Bloet,
Van Godts geslachte Soon,
Dat noyt geen schepsel moogh’lijck heeft veracht,
Gelijck wel dit rampsaligh hellewicht,
Dat roeve noch oneyndige genaed’
Voor sulcken schult, en d’algenoegsaemheyt
Sal eeuwigh blincken,
Sal eeuwigh blincken,
In haer heerlijckheyt.
| |
[pagina 45]
| |
IV.
O Morgen-star,
O Eeuwigh schijnend licht,
O Son van waerheyt en gerechtigheen,
Bestrael dees gansch verblinden duysterlingh,
En doet hem sien op u o eenigh Al,
Op dat hy al sijn heyl by u alleen,
Doch kome soecke,
Doch kome soecke,
O! by u alleen.
V.
Schenckt hem ‘t geloof
Aen uw belofte stem:
En dat uw Woort doch treffe sijn gemoet,
En dat hy bevend’ nadre tot den Throon
Van vrye liefde, rickt hem uyt den kuyl
Van vleesch, en schepsels dienst van hovaerdy,
Van Satans laegen,
En ’s herten plagen,
Maeckt sijn ziel doch vry.
VI.
God die geseght
Heeft dat het held’re licht
Souw schijnen uyt de dicke duysternis,
Bestraele dees mijn naere donck’re siel,
Op dat ick in het lieflijck aengesicht,
Van Iesus sie de heyl’ge heerlijckheyt,
Van Hem wiens goetheyt,
Wiens trouw en waerheyt,
Duurt in eeuwigheyt.
VII.
De goed’ren van
Sijn saligh heyl-Verbont,
Die daele neder op mijn doode ziel,
Want daer de onmacht en verdorventheen
Sigh ‘t meest vertoonen, sal d’oneyndigheyt
| |
[pagina 46]
| |
Van sijn genade ‘t heerlijckst blincken uyt,
Van sijn genade,
Van macht en liefde,
‘t Heerlijckst blincken uyt.
VIII.
O stercke God,
Buyght maer mijn boose wil,
En dwinght mijn siel om tot u in te gaen,
En overweldight ‘t ongeloovigh hert,
En breeckt de mont op, op dat geest en bloet,
Mijn ziel door stroomen tegen schult en smet,
Mijn ziel door stroomen,
Mijn ziel door stroomen,
Tegen schult en smet.
IX.
Ach Iesu kom,
Kom breeck de kop’re deur,
En ‘t ysre slot mijns herten, dat het vunt
Van Uw genaed’ my kome suiv’ren uyt,
Maeckt ‘t ingewant ontroert om uwent wil,
En doet mijn ziel doch uyt gaen achter uw,
Doet my met zuchten,
En droevigh kirren,
Uyt gaen achter uw.
X.
Behoed my Heer
Voor eygen werck en deught,
Laet my noyt op mijn eygen beenen staen,
Maeckt my tot niet en wort gy Iesu ‘t Al,
Den Dagon van de selfs gerechtigheyt.
Stort neder van sijn hoogh verheven throon,
En komt verpletten
De maght en wetten
Van de vreemde Goon.
XI.
‘t Is seecker Heer
| |
[pagina 47]
| |
Hier leyt ons herte quaet,
Hier wil u vyant ‘t boos verstant niet aen,
Ach dat omhelsen van u vrye Raet,
Ach toont my Heer wat my nogh wederhout,
Van ‘t consenteeren aen ‘t gena besluyt,
Van ‘t lieflijck leunen,
En vruchtbaer steunen,
Op ‘t gena besluyt.
XII.
Ruckt uyt, ruckt uyt,
De wortels van dit quaet,
Omgort u sweert, agh kom kloeckmoedigh Helt,
Gy kent mijn vyant, en sijn boose list,
Bevrijt my voor sijn heymelijck gewelt,
Agh helpt my daer u hulp het meest ontbreeckt,
Daer my den doorn, en
Den scherpen angel
’T diepst in ‘t herte steeckt.
XIII.
Ontledight ‘t hert
Van alle eygen waen,
Dat in u selfs niet als gebreck en siet,
Versegelt dogh dat Godt waeraghtigh is,
Agh groote Koningh, maeck my dogh oprecht,
En leert my beven voor uw aengesicht,
En u beveelen,
En toe betrouwen,
Al mijn siels gewicht.
XIV.
Vernedert my,
Vernedert mt ‘t gemoet,
Op dat ick al u vrye handelingh,
Voor goet keur, en de hant legh op de mont
Voor d’afgront van het eyndeloos verstant
‘t Alleen wijs goet en opperst al bestier.
Ach leert my bucken,
| |
[pagina 48]
| |
Groot-machtigh Koningh,
Voor u al-bestier.
XV.
Leert my met vlijdt
Te wachten op u geyl,
U geest bestuur my in een rechten ganck,
En leere my verkiesen ‘t rechte padt,
Waer op ick uwen segen magh ontfaen,
Vat gy mijn hant, laet my niet van u gaen,
Vat gy mijn hant dogh
Vat gy mijn hant, laet
My niet van u gaen.
XVI.
Verlicht my ‘t oogh,
Verlevend my de Ziel
Op dat ick stelle al mijn Heerlijckheyt
En lust daer in dat Iesu Coninckrijck
Wert uytgebreydt, dat Vader, Soon en Geest
Van eeuw tot eeuw, als ‘t eenigh eeuwigh Al
Word lof gegeven,
Gedanckt verheven,
Als het eenigh al.
F.V.B. |
|