|
| |
Een Gebedt tot Iesus, Van een suckelende Ziel.
Stemme: Helaes mijn suchten zijn om niet.
1. Ach my! dat ik soo langen tijdt,
Een doode Ziel moet in mijn boesem dragen!
En soo verslijten al mijn dagen,
In donckerheyt en ongevoeligheyt!
Waar blijft ghy nu mijn eenig al,
Mijn Burgt in dit mijn droevigh ongeval
Met uwe hulp? of heeft in sught en klagen
2. Mijn Iesus, ach! mijn heyl, mijn rots
Mijn eer, mijn schilt, mijn hoog vertrek, mijn Koning!
Aenschout doch van ‘t Huys uwer woning,
Hoe dat mijn ziele van de vyant trots,
Gejaeght, gepijnight wort, en hoe
Mijn Ziele hijght en is ‘t door drijven moe!
Door ‘t drijven van de wreede Tijgers dieren,
| |
| |
3. Hoort doch u Duyf die in de kloof
Der Rotze sit, haer nood en droevig suchten,
Doet al haer drijvers heenen vluchten,
En laet u Duyf niet blijven in de groef.
O! Koningh voert haer Ziele uyt,
Wilt haer de heerschers geven noyt ten buyt,
Maer jaeght, verslintse doch, en doetse swichten,
4. Aenschout ô Iesu! haer gewelt,
Ontwaeckt ô Helt in uwe mogentheden!
Treckt sterckte aen en wilt vertreden,
Rechtveerdigh Godt die u beminde quelt!
Laet doch ‘t geroep, ‘t geween, ‘t gesugt,
In droevigheden schetteren door de lucht,
Van die u minnen, en haer nood en pijnen
5. En laet mijn Ziel in stilligheyt,
En in u al het al genoegsaem rusten!
En dempt mijn toghten, driften, lusten,
Door het gewis van uwe billickheyt!
En sent mijn Ziel ick heb geen wil,
In Iesus wil en wijsheyt ben ick stil:
En denkt wat Iesus doet hy is u Koning,
6. Is Iesus dan mijn al in al,
En wat ick wensch is Iesus mijn begeeren,
Mijn rotz, mijn hoop, wat kan mijn deeren,
| |
| |
Vaer wel, vaer wel, vaer wel dan Schepsels al.
Waer toe dan noch mijn vrees mijn sorgh?
Waer toe niet stil te zijn in soo een borgh?
Waer toe in noot soo wankelbaer ‘t vertrouwen
7. Is Iesus d’algenoegsaemheyt
Niet groot genoegh? ô Ziel! om in te sincken,
En al u droefheyt te doen slincken,
In hem, in hem mijn schat verborgen leyt,
Hy is wat my oyt lust vortaen,
O dat na hem mijn sught en toghten gaen!
Na hem by wien de volle volheyt is, en
8. Soo vlied ick dan mijn heyl tot u,
En dorst en hijgh naer die genade-stromen:
Laet uyt u volheyt tot my komen
De minste blick van uwe gunste nu!
O Koningh! geef dat ick niet aght,
Dan u alleen mijn Hooft, mijn Geest, mijn kraght!
Laet Schepsels min noyt in mijn hert vernachte,
Eynde
|
|
Auteursrechtvrij