|
| |
Een Antwoort Van een Kindt Godts, Op de Woorden, Als Proverb. 23: 26.
Op de Wijse: Hoe schoon licht ons de Morgen-ster.
1. Ik hoor een stem uyt ‘s Hemels throon,
Die roept, geef my u Hert mijn Soon,
En wilt niet langer toeven:
Maar laat de Wereld henen gaen,
En kleeft my uwen Vader aen,
Hoe gants heerlijck // hoe begeerlijck,
Mijne liefd’, en wonder-magten.
2. O Iesu! waer komt dit van daan,
Dat gy my spreeckt soo vriendlijk aan,
Hoe sou mijn Ziel niet tragten,
Om u mijn God te kleven aan,
En steeds tot uwen dienst te staan?
Wild gy my maar bekragten,
Uw’ genaden // en weldaden,
| |
| |
En ook u mijn Vader noemen.
3. Ik kom hier met mijn Herte Heer,
En leg het voor u Voeten neer,
Al is het niet soo ‘t wesen moet,
Neem gy ‘t maar aan, ô Heere goet,
O mijn Koning // in sijn woning,
4. Ik brengh u Heer een Hert seer kout,
‘t Is onbeweegt gelijk een hout;
Ten kan u heyl niet voelen:
U goetheyt, Heer, die gy ‘t aenbiet,
Nog uwe liefde dringen ‘t niet,
‘t Blijft angstig liggen woelen!
Is gedwongen // en gedrongen,
En van ancxt by na verdwijnen!
5. Daarom, ô Iesu, weygert niet,
Maer neem het aan, oft nog soo siet
Besoetelt door de sonden!
Als gy het maar opraapt, en weer
Door uwen Geest vernieut, ô Heer,
All’ sijn smetten // die ‘t beletten,
En tot uwen dienst steeds wesen.
6. Wilt gy ‘t los maken gants en gaar
Uyt ’s vyands strikken en gevaar,
| |
| |
Waer in het legt gebonden:
Want andersints, mijn Herte, Heer.
Kan niets voortbrengen tot u eer,
Soo persen ‘t al sijn sonden,
Van de smerten // mijnes herten
Mijnen Heer weer mag behagen!
7. Mijn Hert ô Iesu is bedeest,
‘t Heeft in der vreemden dienst geweest,
Seer deerlijk is mishandelt, Heer!
Men trok mijn herte gints en weer,
In uw’ vryheyt // en die blyheyt,
Is, wilt laten weer bekomen!
8. Want sonder u weet het geen raat,
Waar ‘t henen loopt, of waar het gaat:
Het is u Geestes wooning,
Daarom sal ‘t weder tot u gaan,
En kleven u gestadig aan,
U komt het toe mijn Koning:
Uyt u Throone) ô mijn Sone,
U Hert. Siet hier is ‘t mijn Vader.
9. Scheyrt Hemel, scheurt dat neder daalt
Mijn Vader, en mijn Hert weg haalt,
Van al ‘t gewoel der aarden,
Ia scheurt ô Hemel, scheurt in twee,
Op dat mijn Hert mag vliegen mee
Tot God, die ‘t houdt in waarden!
| |
| |
Sig vervreugen // en verheugen
En u naam steeds loven, Heere.
A.V.V. In ’s Hertogenbosch, den 24. Aug. 1675.
|
|
Auteursrechtvrij