Aanhangsel, of tweede deel, van de dicht-kundige ziele-zangen, op-gesongen door Philippus van Sorgen en verscheide andere zangh-lievers
(1688)–Philippus van Sorgen–
Auteursrechtvrij
[Folio 68]
| |
Seneca’s vermaerde Schriften,
Daer hy veel geleertheyt vondt:
Schoonen Lof van Zede-deughden
Zeden-troost in groot verdriet,
Doch ten kond’ hem niet vervreughden,
Want hy vondt’er Iesus niet.
2. Dat gaf my een groot vermaecken,
En ‘t beviel myn Ziel soo soet,
Dat ick oock in alle saecken
Soeck, of Iesus my ontmoet,
Sonder hem is niets te degen,
Maer verdriet dat blijft verdriet:
Selfs is zegen sonder zegen;
Want men vint’er Iesus niet.
3. Is’er kranckheyt, smert en lijden,
Armoed’, honger dorst en pijn,
Oorlogh, pest, of diere tijden,
Of een innigh Ziel-gequijn:
Iesus kan den troost-kroes schincken
En versachten al ‘t verdriet,
Anders moet m’er in versincken;
Want men vinter Iesus niet.
4. Heeft men voorspoet, hooge staten,
Groote eer, en machtigh goet:
Och! wat kan dat alles baten,
En wat geeft dat aen ‘t gemoet?
Mist men Iesus ondertusschen,
Dorst-na-meer geeft groot verdriet,
En ten kan geen onlust blusschen;
Want men vinter Iesus niet.
5. Is’er spel en dertel Lachen,
Wulpsch getier, en vreught-geschrey,
Hoort, wat van dat kachelachen
Eens die wijse Koningh sey:
Ghy, ô Lachen! zijt uytsinnigh,
Dulheyt, en ghy baert verdriet.
| |
[Folio 69]
| |
Och! het steeckt soo bijster vinnigh!
Want men vinter Iesus niet.
6. Och! wat is’er in de Werelt!
Vleesch-lust, oogh-lust, sotte waen,
Grootsche pracht, vergult, bepeerelt,
En dat lacht den dwasen aen:
Wegh! ô Werelt! laet my rusten,
Al u lust is mijn verdriet,
Wat soud’ my de Werelt lusten?
Want men vinter Iesus niet.
7. Schoonheyt, sterckheyt, frissche Leden,
En gesontheyts grootste schat,
Dat’s wel ‘t beste hier beneden
Dat oyt wereltsch Mensch besat,
Maer is Iesus niet in ‘t herte,
Soo en stelpt het geen verdriet,
Maer het laet de Ziel in smerten;
Want men vinter Iesus niet.
8. Groote wijsheyt, hoogh-geleertheyt,
Sneegh beleydt in aerdsch bedrijf,
(Veeltijts vysheyt en verkeertheyt)
Och wat heeft dat al om ‘t lijf?
Want veel wijsheyt siet veel onlust,
Herte-knagingh, ziel-verdriet,
Och! die wijsheyt is vol onrust;
Want men vinter Iesus niet.
9. Is’er eerlick goet vermaken,
Treft het al de middel-maet,
Dat en kan men niet wel laken;
Want ‘t is in sich selfs niet quaet,
Dat kan wel natuer verquicken,
En dat tempert aerdsch verdriet,
Maer ‘t en stelpt geen Ziele-schricken,
Want men vinter Iesus niet.
10. Leydt m’en een deughsaem Burger-leven,
Matigh, eerbaer, heusch en soet:
| |
[Folio 70]
| |
Houdt men al de weeg-schael even,
Als een eerlick Heyden doet:
En men wil soo ‘t heyl bekoomen
Tegen ‘t eeuwigh Helsch verdriet,
Dat zijn soete toover-droomen;
Maer men vint’er Iesus niet.
11. Is’er oock Godsdienstigh plegen
Na de wijse van het Landt;
En men loopt verkeerde wegen
In een yv’righ mis-verstandt:
En men meent soo ‘t heyl te treffen,
Tot verlossing van ‘t verdriet:
Och! dat is een dwaes beseffen,
Want men vinter Iesus niet.
12. O ghy Antichristsche Scharen!
Die soo wijt van Iesus roemt;
Ghy wilt over al vergaren
‘t Heyl, daer ‘t niet van daen en komt,
Uyt uw’ wercken, bee-vaert, missen,
Aflaet, vagevyers-verdriet,
Gingh dat naer u dwaes vergissen,
Soo was Iesus Iesus niet.
13. En, ô ghy! Socini benden,
Die Godts Sone smaet aendoet,
(Want ghy gaet sijn Godheyt schenden
En de lof-prijs van sijn bloet)
Ghy verloochent onsen Heere,
Tot der Vromen herts-verdriet;
Want naer u vervloeckte Leere,
Iesus is in Iesus niet.
14. Soo men oock tot rechte klaerheyt,
Van Godts heymenissen komt,
En men treft alsoo de waerheyt,
Dat men valsche Leer verdoemt;
Is m’in Iesus niet geheylight,
Door sijns Lijdens swaer verdriet:
| |
[Folio 71]
| |
Oock die wegh is niet geveylight,
Want men vint’er Iesus niet.
15. Voegtm’er oock den Godtsdienst neven.
Na de Zalighmakers Wet.
Komt’er by een deughsaem leven.
Na de werelt onbesmet,
Is’er Iesus niet van binnen,
‘t Kan niet troosten in ‘t verdriet,
Godt en kan geen schijn-deught minnen,
Want hy vint’er Iesus niet.
16. Meent men oock op Godt te bouwen,
Op dien onbesweken rotz:
Heeft men al een sterck vertrouwen,
Hel en Duyvel tot een trots,
Sonder Iesus komt niet nader,
Of die vyer-vlam baert verdriet,
Niemant komt tot Godt den Vader,
Komt hy’er door Iesus niet.
17. Och! wat is’er op der Aerden,
Of in ’s Hemels wijt gespan?
Niets en is van sulcke waerden,
Dat mijn ziel vernoegen kan,
Godt alleen is boven allen,
Die kan stelpen mijn verdriet,
Maer oock die sou my ontvallen,
Viel mijn Lot op Iesus niet.
18. Heer, wat soudt ghy my doch geven?
Geeft my Iesus, of ick sterf,
Sonder Iesus is geen leven,
Maer een eeuwigh Ziel-verderf,
Wilt mijn Ziel aen Iesus voegen,
Dan bespot ick al ‘t verdriet,
Iesus is mijns Ziels vernoegen,
Buyten Iesus wil ick niet.
19. Heere Iesus komt doch nader,
Maeckt mijn Ziel eens onbevreest,
| |
[Folio 72]
| |
Leert my seggen, Abba, Vader,
Leydt en troost my door uw Geest,
Naer u brandt mijn Ziel met lusten,
Daerom voel ick geen verdriet,
‘k Wil in mijnen Iesus rusten,
Buyten Iesus is’er niet.
N. Barentsonius. |
|