Basuin-klank vervatende eenige uitgelesen Psalmen Davids, lof en feest-gezangen, en geestelike liedekens
(1662)–Tjaert Sonnema–
Auteursrechtvrij
[pagina 87v]
| |
Op aerden is gekomen,
Den last op Sich genomen;
Den dooden
gaf Hy 't leven weêr, En alle krankheid
leght Hy neêr, Ter tyd den uir quam naeken
Dat Christus most geoffert zijn,
En most aen 't kruis de bitt're pyn
Voor onse sonden smaeken.
 2.
Als nu het Feest der Joden quam,
Sijn Jong'ren Christus tot Sich nam,
En heeft aldus gesproken:
Des menschen Soon sal zijn verraên,
En aen het kruis gebonden staen
Met nagelen gestoken:
| |
[pagina 88r]
| |
Op aerden is gekomen,
Den last op Sich genomen;
Den dooden
gaf Hy 't leven weêr, En alle krankheid
leght Hy neêr, Ter tyd den uir quam naeken
Dat Christus most geoffert zijn,
En most aen 't kruis de bitt're pyn
Voor onse sonden smae- ken.
 In Simons huis een vrouwe waer,
Die diere salve nam met haer,
Heeft s' op Sijn hooft gegooten;
't Verlies der salve wiert beklaeght
Van Jong'ren; Christo heeft 't behaeght,
Maer Judae seer verdrooten.
| |
[pagina 88v]
| |
3.
Tot d' Hooge-Priester Judas ging,
Die dertigh silverling' ontfing,
Dat voor 't verraeden loon was:
Voorts Jesus met Sijn Jong'ren quam,
Om voor het laetst het Paesche-Lam
Te eeten, als 't gewoon was:
Hy deed Sijn Jongeren verstaen,
Dat haest Sijn lyden most aengaen,
Een testament voor allen:
Hy wiesch den Jong'ren voeten af,
Waer mede Hy te kennen gaf,
Dat niemant most afvallen.
4.
Als Christus in Getsem'ne trad,
Van swaeren angst en droef heid bad,
En seide tot Sijn schaeren;
Nu waekt met My, en hier vertoeft;
Mijn ziel is totter dood bedroeft;
O Vader, wilt my spaeren!
Is 't mogelik, so laet van My
Nu dees drink-beker gaen voor-by;
Maer all nae Uwe wille.
Hy meermaels sprak; Nu bidt en waekt,
Dat gy niet in versoeking raekt;
Edoch sy bleven stille.
5.
Hy sprak: Staet op en rustet vry,
Mijn uir gekomen is nae-by,
'k Sal werden overgeven
In sondaers macht, staet op en gaet,
Hy is niet verr', die My verraedt
Door Sathans drift gedreven:
| |
[pagina 89r]
| |
Siet Judas een van Twaelven quam,
Die groote schaere met hem nam,
Met sweerden en met stangen:
Een teeken die verrader gaf;
Die ik sal kussen, neemt Hem af,
Die sult gy moeten vangen.
6.
Maer Jesus, wien was alle ding
Bekent, den schaere tegen ging,
En sprak; Wie soekt gy alle?
Sy seiden; Die van Nasareth:
Ik ben 't, seid Hy; en sy ontsett
Ter aerden zijn gevallen.
En Judas seid, Heer zyt gegroet,
En kusten Hem, en metter spoed
Most Hy gevangen wesen:
Het sweert toogh Petrus uit sijn scheê
En hieuw des Dienaers oor in twee;
Maer Christus heeft 't mispresen:
7.
Hy seid; Die 't sweert hier grypen aen,
Die sullen door het sweert vergaen:
Voor My, dit moet Ik lyden.
De schaer Hem meê nae Annam nam,
Van daer Hem bracht nae Caïpham
Hoogh-Priester in die tyden:
Als Petrus wiert gevraeght aldaer,
Of hy van Christi volk niet waer?
Den Heere hy versiekte:
Voorts Caïphas getuighen socht
Hoe hy den Heer verdoemen mocht,
En swaere klachten maekte.
| |
[pagina 89v]
| |
8.
Maer Christus en antwoorde niet;
Doch Caïphas Hem niet verliet,
En naerder ondervraeghde,
En sprak; Seght met waerachtigheid,
Zyt Gy niet Godes Soon? Hy seid;
Ik ben 't, en niet verzaeghde:
Hy sprak; van dese tyd gy liên
Noch sult de Soon des menschen sien
Hier boven in de wolken,
Daer sal Hy in Sijn hooghe stand
Aen Sijnes Vaders rechterhand
Verschynen alle volken.
9.
De Hooge-Priester van verdriet
Verscheurd Sijn kleed, en seide; Siet,
Wat zijn wy meer van nooden?
Gy Sijn Gods-lasteringen hoort:
De schaeren gaeven dit antwoord;
Men sal Hem moeten dooden.
In 't aengesicht spoogh Hem de schaer,
En gaf Hem slaeghen voor en naer,
Daer op sy gingen vraeghen;
Wie is het, Christe, seght terstont,
Om dat gy propheteren kont,
Die U nu heeft geslaeghen?
10.
Sy de'en Hem tot Pilatum gaen;
Als Judas, die Hem had verraên,
Dit sagh, begost te treuren;
Hy gaf dit gelt den Priesters weêr,
En sprak; ik heb gesondight seer,
Mijn herte moet my scheuren:
| |
[pagina 90r]
| |
Het gelt hy in den Tempel liet,
En hy verhing sich van verdriet.
Een raed de Priesters gaven
Hoe dat men 't gelt besteden mocht,
Een pottebackers erf men kocht,
Om vreemden te begraven.
11.
Als Jesus voor Pilato stond,
Het Joodsche volk veel klachten vond,
En tot haer reden seiden:
Den Keiser heeft Hy weder-staen,
Voor Godes Soon sich voor-gedaen,
En ging het volk verleiden:
Pilatus vraeghd Hem eeven seer;
Maer Jesus en antwoord niet meer;
Dit gaf Pilato wonder:
Hy tot Herodem wiert gebracht,
Die sich verheughd, om dat hy dacht
Te hooren wat besonder.
12.
Als Jesus seid niet eenigh woord,
Herodes wiert soo seer verstoort,
Dat hy Hem heeft hersonden.
Pilatus sprak de Joden aen,
En seid; Wat quaed heeft Hy gedaen?
Ik heb geen schult gevonden:
Op uwen Feest, 't is uw gewoont,
Dat een gevangen zy verschoont,
Laet Jesus zijn ontslaeghen:
Het volk riep met een sterke stem,
Lost Barabbam, maer kruicight Hem;
Want dit is ons' behaeghen.
| |
[pagina 90v]
| |
13.
Pilatus Hem weer komen liet
In 't Richt-huis, en een purper-kleed
Hem daer omhangen deede;
Hy kreegh op 't hooft een doorne-kroon,
In d' hand een riet, waer meê tot hoon
Hy veele slaegen leede.
Sy vielen Hem met spot te voet,
En seiden; Koning zyt gegroet,
En in 't gesichte spooghen.
Pilatus seid; Hoe kan dit gaen?
Wat feit of quaed heeft Hy gedaen?
Ik sie geen schult voor ooghen.
14.
De Joden riepen eeven seer;
Pilate, kruist Hem, of niet meer
Gy 's Keisers vriend kont blyven.
Hy deede niet meer tegen-stand,
Ging in de Stoel en wiesch sijn hand,
En woud geen sond bedryven.
Als Barabbas wiert vry geseght,
Wiert Jesus aen het kruis gehecht
Nae haeren boos behaegen:
Sy deeden Hem Sijn kleed'ren aen,
En zijn voorts met Hem uitgegaen;
Het kruis most Jesus draegen.
15.
Als sy met Jesus gingen heen,
Sy dwongen Simon van Cyreen,
Dat hy most helpen draeghen;
Veel volk en vrouwen volghden Hem,
Die weenden met een droeve stem,
En gingen Hem beklaeghen.
| |
[pagina 91r]
| |
Hy sprak: En weent niet over My;
Maer, Sion, over u weent vry
En over uwen ziede:
Daer sal noch wesen sulk een dagh,
Dat die onvruchtbaer wesen magh
Zy saeligh in genaede.
16.
Sy leiden Hem tot Hooftscheel-steê,
Twee moordenaers sy brachten meê,
En Hem in 't midden hingen:
Hy sprak; O Vader, haer vergeeft,
Want zulx de Schrift verkondight heeft;
Dit zijn verborgen dingen.
Een Opschrift boven Hem most zijn
In 't Griex, Hebreeus, en in 't Latyn,
Pilatus had 't geboden;
Den Opschrift had hy dus geset;
Dit Jesus is van Nazareth,
Die Koning is der Joden.
17.
Als Jesus nu gekruicight waer,
Kryghs-knechten deelden onder haer
Sijn klederen met Iooten.
Aen 't kruis sprak Hy Sijn Moeder an;
Siet Uwen Soon: en tot Johan;
Uw Moeder niet verstoote.
Johannes haer in huis ontfingh;
Als Jesus noch aen 't kruitse hing,
Verscheiden smaedheid hoorde;
De Hooghe-Priester dreef den spot,
De schaeren spraken quaed van God
Met lasterlyke woorden.
| |
[pagina 91v]
| |
18.
Ook seid den eene moordenaer;
Zyt Gy Gods Soon, U self bewaer,
En komt van 't kruis af-daelen:
Maer d' ander Hem bestrafte seer,
En seid; Voorwaer het is de Heer,
Sult gy hier in ook dwaelen?
Daer ons voor schult wert recht gedaen,
Maer Hy en heeft geen quaed begaen;
Sult gy ook God niet vreesen?
Christ', in Uw Ryk denkt my, seid hy;
D' Heer sprak; Gy heden sult met My
In 't Paradys noch weesen.
19.
Het aerdryk maekte haer getreur,
En was van ses tot negen uer
Met duisternis omvangen;
Omtrent ter selver uer riep Hy;
Mijn God! Mijn God verlaet Gy My?
Als Hy aen 't kruis bleef hangen:
Een van het volk by Jesus quam,
Een spongië met edik nam,
Hem laefd' tot smaed en schande:
En Jesus doe op 't allermeest
Benaeut, riep; Vader Mijnen Geest
Beveel Ik in Uw handen;
20.
Hy gaf den Geest: men heeft gesien,
Des Tempels voorhang scheurd in tween
Van boven tot beneden;
Ook beefd en zitterde den aerd,
De rotsen scheurden seer vervaert,
De graven sich op-deeden:
| |
[pagina 92r]
| |
De Hooftman en d' omstaende schaer,
Als sy aenschouden dit misbaer,
Begosten seer te vreesen;
En spraken t' saemen onder haer;
Voorwaer die mensch rechtvaerdigh waer,
Hy most Gods Soone wesen.
21.
Als 't avond was, quam Joseph daer,
Die van Arimathea waer,
Hy om het lichaem beede:
Pilatus heeft het toegestaen;
En Nicodemus quam gegaen,
Bracht speceryen meede.
't Gekruiste lichaem namen sy
In fyn doek met de specery,
Het selve sy besteden
In een steenrotsen graf aldaer,
Daer niemant in begraven waer,
En gingen heen in vreden.
22.
De Joden de'en noch dit vermaen;
Hy had geseit, dat Hy opstaen
Noch soude nae drie daeghen:
Dies nae het graf sy gingen heen,
En vast versegelden den steen,
Om nauwe sorg te draeghen:
Maer Christus is weêr opgestaen,
Ten derden dagh uit 't graf gegaen,
En sekerheid gegeven.
Den dood heeft Hy te niet gemaekt,
De selv' heeft Hy voor ons gesmaekt,
Op dat wy mochten leven.
|
|
