't Kleyn lust-hofje vol van bruyloft-zangen, echt-liedekens, houwlijcx-baken en feest-gedichten
(1649)–Hendrik Jacobz. Soetenboom–
Auteursrechtvrij
[pagina 274]
| |
Stemme: Nerom ô schoonste van u geburen.
Bruydegom.
NV wy ons Echtelijck t'samen trouwen,
(Mijn harts-beminde, waerde Bruydt)
Past ons gesocht, of vast behouwen,
Het geen daer liefd' en vreed' uyt spruyt.
Bruydt.
2. Ja, Bruydegom, dat 's mee mijn wenschen;
Want wetend' wat al bitter quaet
| |
[pagina 275]
| |
Daer spruyt, als liefd' en vree verslenschen,
Dus geeft hier toe uw beste raedt.
Bruydegom.
3. Mijn raedt, o Liefste, soude wesen,
Dat wy, voor Godes al-siend' Aenschijn,
Staegh leefden met geloov'ge vreesen;
Want Godt wil sulcke jonstigh zijn.
Bruydt.
4. Dat is het best oock soo ick achte,
Ja 't nutst en 't noodighst dat ons dient,
Daerom wel waerdigh te betrachten,
O Bruydegom, mijn Lief en Vriendt.
| |
[pagina 276]
| |
Bruydegom.
5. Ja daerom ick dit ons oock rade,
Want hebbend' Godt beloft gedaen,
Bewand'len wy nu dese paden,
Ick weet ons Echt sal wel vergaen.
Bruydt.
6. Wel nu, ick wil mijns levens-plichten
Betrachten voor u en voor Godt.
Bruydegom.
En ick de mijne wil uyt-richten
Vol liefd', na Gods heyl-rijck gebodt.
Bruydt.
7. Op sulcke daden vloeyt Godts zegen
Aen ziel, aen lijf, aen goedt en bloedt;
| |
[pagina 277]
| |
Ja niet op aerde werdt haer tegen,
Want 't maeckt hier alle bitter soet.
Bruydegom.
8. En 't volght die God van harte minnen,
Die minnen oock die Godt weer mint,
Want sulcke zijn doch eens van sinnen,
En d'een-gesintheydt harten bindt.
Bruydt.
9. Soo moet dan liefd' en vreede woonen
By sulcke, daer Godt selv' houdt stee:
Godt is des Huw'lijcks Eeren-kroone,
Want hy is liefd', eendracht en vree.
| |
[pagina 278]
| |
Bruydegom.
Dus laet ons beyd' van ganscher harten
Recht vreesen al der Heeren Heer,
Soo neemt al ons geleden smarten,
In blye vrye vreught haer keer.
Tracht na 't goede. |
|