't Kleyn lust-hofje vol van bruyloft-zangen, echt-liedekens, houwlijcx-baken en feest-gedichten

[p. 116]

Vermaningh aen de Nieu-getroude.

Stem: Van den 100 Psalm, Ghy Volckeren des aerdrijcx, &c.
Oft: Christe ghy zijt dagh en licht.

DOe Sara sprack Tobias aen,
En vriendelijck sagh voor haer staen,
Doen schuylden door een stille vloet
Haer ooghjes in haer kuys gemoet.

2. Mijn Bruydegom, mijn lieve Man,

Mijn troost daer ick van leven kan;
Mijn lieve vreught, mijn soete min,
Ick hope u mijn hart en zin.

3. Noyt heb ick door een geyle lust

Gesocht, waer 't dertel hart op rust:

[p. 117]

 

De tochten van een heete brandt,

 

Ontroerde noyt mijn eel verstandt.

 

4. Tobias even-wel bevreest,

 

Die maelde vast in zijnen geest:

 

Hy vreesde voor een lastigh stuck,

 

Dat d'ander bracht in ongeluck.

 

5. De Engel die vertroost hem voort,

 

En sprack tot hem: Tobias, hoort,

 

Wie zijnen Heer en Godt verlaet,

 

Die kroont niet recht den Echten-staet.

 

6. Wie volght de lusten van de Jeught,

 

En wentelt in des Heeren vreught,

 

En stooft daer in zijn ziel en hart,

 

Die mensch is wel in 't quaet verwart.

 

7. Die mensch mach wel geleecken zijn

 

By eenigh Vee, of morsich Swijn,

 

Dat na geen toom of reden hoort,

 

Maer in sijn vuyle lusten smoort.

[p. 118]

 

8. De sulcke dient een snoode Heer,

 

Hy wordt een slaef hoe langhs hoe meer;

 

En krijght door al sijn woest getier

 

Het beeldt van 't aldersnootste dier.

 

9. Maer eene die Gods wet betracht,

 

Daer over heerscht geen boose maght;

 

Daer over heerscht geen sond' of schand,

 

Maer erft den zegen in zijn landt.

 

10. De zegen Gods maeckt alles rijck,

 

Door zegen zijn wy God gelijck:

 

De zegen van des Hemels vreughd',

 

Baert in den vroomen mensch geneught.

D. P. Pers.